็Happy Friday 13 & ขวัญเรือน

บางทีความสุขเราก็สร้างไว้ล่วงหน้าได้เหมือนกันแฮะ

นึกไม่ออกล่ะสิ กำลังจะอธิบายจ๊ะ 

ขอยกตัวอย่างจากประสบการณ์ตรงของเรา แต่น แตน แต๊น!

เราตั้งใจเอาไว้ว่าจะเขียนวิจารณ์หนังสือที่อ่าน เพื่อไปลงคอลัมน์ "หนังสือดีของผู้อ่าน" ในขวัญเรือน ซึ่งเป็นคอลัมน์ที่เรารู้สึกว่าขวัญเรือนช่างใจดี มีพื้นที่ให้นักอ่านได้แสดงฝีมือและความคิดเห็น ประหนึ่งว่า 1 หน้ากระดาษ A4 ของขวัญเรือนพร้อมอุทิศให้แฟนหนังสือ

คิดเรื่องนี้มาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ลงมือทำ จนกระทั่งเมื่อต้องเขียนบทวิจารหนังสือลงวารสารของคณะมนุษยศาสตร์ฯ เรื่อง A Power of Half (พลังแห่งการแบ่งครึ่ง)ก็เสียดายของ อยากมีพื้นที่ลงอีก เลยขออนุญาตอาจารย์ณัฐพงค์ว่าขอตัดตอนความยาว 3 หน้ากระดาษให้เหลือ 1 หน้าเพื่อส่งไปลง "ขวัญเรือน" 

ปีที่แล้วเราเขียนอีเมลไปลงหนังสือ A Day ปีนี้สอดส่ายสายตาและเล็งแล้วว่าต้องเป็นขวัญเรือน เพราะคอลัมน์ "หนังสือดีของคนอ่าน" มันช่างเหมาะกับเรา (แอบคิดเอาเอง อิๆ) และเราลองสำรวจแล้วว่าหนังสือเรื่องอะไรที่เคยลงคอลัมน์นี้แล้วบ้าง เพื่อจะได้เขียนไม่ซ้ำเรื่อง (เพิ่มความน่าจะเป็นในการได้ตีพิมพ์ ฮี่ๆ) พอเจอเล่มไหนที่เราเคยอ่านแล้ว ก็จะ "จิ๊กจั๊ก" อยู่ในใจ ฮึ นี่ถ้าเราเร็วกว่านี้ คงเป็นเราที่ได้ตีพิมพ์ ฮ่า ...มั่นใจปานนั้น 

หลังจากเราส่งอีเมลไปหาขวัญเรือนประมาณปลายกค.56 เมื่อไหร่ที่เข้าห้องสมุด หรือไปตามแผงหนังสือ เราก็จะค่อยๆแง้มหาคอลัมน์นี้เพื่อดูว่าเรื่องเราได้ลงรึยัง 

ว้า...เดือนสิงหาผ่านไป ยังไม่ได้ลง (ขวัญเรือนออก 2 ปักษ์/เดือน)
อ๊ะ ก.ย. ก็ยังไม่มี
ตค. ล่ะ ยังไม่มี ! (ขึ้นเสียงสูง)


เราเริ่มเฉื่อยชาเมื่อเปิดหนังสือเดือน พย. ก็ยังไม่มี 
(คอพับ เอ๊ย ไม่ได้กินเหล้านี่นา งั้นเอาใหม่ คอตก :)

จนเมื่อ

ศุกร์ 13 /12/56 เข้าสำนักงานเลขาฯเพื่อมาเอาข้อสอบตอนก่อน 8.00 น. พี่แดงบอกว่าให้มาเซ็นรับสิ่งตีพิมพ์ด้วย 

อืม...เราเดาว่ามันน่าจะเป็นปฎิทิน (ปลายปีมักจะได้ปฏิทินจากบริษัทประกันและสนพ.) 
แต่เมื่อรีบดูหน้าซอง ปรากฎว่ามาจากสนพ.ขวัญเรือน เรารีบแกะซองตรงนั้นเลย (เห่อซะ) 
แล้วก็ลุ้นว่ามันน่าจะเป็นผลมาจากการเขียนเรื่องไปลงเมื่อหลายเดือนก่อน

เย้ๆ ใช่จริงๆด้วย หนังสือขวัญเรือนปักษ์แรกธันวาคม และหนังสือ The Secret (รางวัลจากการเขียนพร้อมลายเซ็นของผู้มอบจากคอลัมน์ "หนังสือดีของชีวิต คอลัมน์ติดๆกันที่หยิบมาเล่่าโดยคนมีชื่อเสียง)

ยิ้มไม่หุบ กระโดดดึ๋งๆไปเข้าห้องเรียน อย่างตื่นเต้นกับข่าวดีก่อนปีใหม่

คิดเอาเองว่าช่างโชคดีที่มันมาถึงก่อนปีใหม่ เพราะคล้ายๆกับได้ของขวัญปีใหม่จากสำนักพิมพ์ อิๆ
(แน่ะ ทีก่อนหน้านี้แอบบึ้งและเสียกำลังใจที่ไม่ได้ลง(ซักที) 

เราเริ่มเข้าใจว่าของบางอย่างต้องรอคอย และบางทีอย่าคาดหวังเร็วๆ หากปล่อยไปตามสบาย ของที่มันเป็นของเรา มันก็จะเป็นของเราในท้ายที่สุด 

4 เดือนแห่งการรอคอยได้สมหวังแล้ว 
(โบกมือ ส่งจูบจากเวที) พร้อมไฟแห่งนักเขียนพลุ่งพล่าน ปะทุเปรี๊ยะปร๊ะ 

--------------------------