วันเสาร์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2560

ยี่โถเจ้าเอย






เดินผ่านกอต้นยี่โถอยู่ทุกวัน สงสัยมากว่าเจ้าต้นนี้มีชื่อว่าอะไร ถามใครก็ไม่มีใครให้คำตอบ เราแอบคิดว่าหาก google โดยใช้รูปภาพได้ก็คงดี (ใส่ภาพปุ๊บ google ให้ชื่อออกมาปั๊บ)

เวลาผ่านไปนานพอสมควร จนวันนี้มาสอน Eng. 3 ตอนเช้า เดินผ่านกอต้นไม้เหล่านี้อีก เห็นพี่แม่บ้านกำลังกวาดใบของมันอยู่ เลยชวนคุย พี่แม่บ้านบอกว่ามันชื่อ "ยี่โถ" พอมา google ให้แน่ใจอีกที ใช่จริงๆด้วยอ่ะ

กูรูเรื่องต้นไม้ใบไม้ในม.ทักษิณ คือ พี่ๆแม่บ้านนี่เอง หากลองถามนิสิตหรือเพื่อนๆอ.เราว่าไม่น่าจะรู้เรื่องพันธ์ุไม้ในมหาลัยกันสักเท่าไหร่นะ กลายเป็นว่าหน้าที่ดูแลเลยทำให้พี่ๆแม่บ้านรู้ลึก รู้ดีกว่าใครๆ

เราถามพี่แม่บ้านว่ากวาดใบไม้ที่แห้งๆเหรอ พี่เค้าบอกว่าช่วงวันพ. 4/10/60 เป็นวันถนนกิจกรรม นิสิตที่จัดซุ้มบริเวณนั้นน่าจะราดน้ำเกลือจากถังน้ำแข็งลงไป ทำให้ต้นไม้ใบเหลือง และร่วง



 Oh! No! ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของนิสิต ทำให้ต้นไม้ที่กำลังออกดอกสวยๆพวกนี้ต้องเหี่ยวเฉา ไม่งดงามเหมือนเคย

สิ่งนี้ยังส่งผลถึงพี่แม่บ้านที่ทำหน้าที่ดูแลต้นไม้พวกนี้อาจจะถูกต่อว่าได้ว่าดูแลต้นไม้ไม่ดี ซึ่งพี่แม่บ้านก็ต้องอธิบายต่อฝ่ายดูแลสวนของมหาลัยกันต่อไปว่าเกิดอะไรขึ้น

เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่าความสนุกสนานที่ได้มา บางครั้งเราก็อาจทำร้ายสิ่งที่อยู่รอบตัว ได้โดยไม่รู้ตัว (แม้แต่เราซึ่งรักต้นไม้ หากทำซุ้มอยู่แถวนั้นก็อาจเผลอเทน้ำจากถังน้ำแข็งรดต้นไม้ได้ )  หากมีการเตือนกัน ทำงานเป็นทีมๆที่ดูแลสถานที่ ชี้แนะ อธิบายนิสิตก่อน ก็จะทำให้เหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้น

***ขอไว้อาลัยให้กับต้นยี่โถ มา ณ ที่นี้**

วันจันทร์ที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2560

อาสา (ไม่) สมัคร (เล่น) : เรียงความเติมอารมณ์(ดี)

เรื่องดีๆของวัน: Tues. 10/10/2017

การได้เขียนเรียงความแล้วได้รับคัดเลือก ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นนร.ที่ผ่านการแข่งขัน กิจกรรมที่ชอบทำมาตั้งแต่เล็กๆคือเข้าประกวดเรียงความ จริงๆแล้วตอนเด็กๆอยากให้ครูคัดเลือกเพื่อแข่งคัดลายมือ แต่ครูมักมองข้าม เพราะเพื่อนในห้องลายมือสวยกันทั้งนั้น เรามักถูกเลือกเข้าประกวดเขียนเรียงความแทน
ครั้งแรกประกวดเรียงความได้รางวัลที่ 1 ภูมิใจมากๆ โม้ไปทั่วจนเดี๋ยวนี้ 55 ( เอ่อ...ที่ไม่ค่อยบอกใคร มาบอกทีหลังก็คือมีผู้ประกวด 3 คน 

ที่ภูมิใจกับการเขียนเรียงความของตัวเองมากก็คือ การได้ไปญี่ปุ่น จากการเขียนเรียงความที่จำกัดคำเอาไว้แค่ 500 คำ การได้ร่วม IATSS FORUM ถือเป็นประวัติศาสตร์ของชีวิตที่เรายังจำได้ดีจนเดี๋ยวนี้ พร้อมกับมิตรภาพดีๆที่ได้กลับมาจาก staff & Yuka (รวมถึง Hanis , Pitdi, Violet) 

วันนี้ประกาศรายชื่อ 25 คน ที่ได้รับการคัดเลือกเรียงความ "อาสา (ไม่)สมัคร (เล่น) เพื่อเอาลงเว็บ เลยจัดเป็นข่าวดียามเช้า 55 
ข้อดีของการมี blog และเขียนอย่างสม่ำเสมอคือ การหยิบเรื่องเก่ามาปัดฝุ่น และเพิ่มเติมแค่เพียงเล็กน้อย  ไม่ต้องใช้เวลามาก เราเลือกเขียนถึงงานอาสาของ Art for All ค่ายศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ ที่เราไปต่อเนื่อง 3 ปี (แต่ตอนนี้ห่างหายไปแล้ว เพิ่งมาทราบปีนี้ว่าจัดแค่ 3 วัน จากโดยทั่วไป 7 วัน ไม่งั้นเราจะเจียดเวลาไปให้ได้)  

ไม่อยากบอกว่าเราคิดว่าเราจะได้รับคัดเลือกอยู่แล้ว เวลาทำอะไร เรามักมองภาพล่วงหน้าไปไกลว่าสิ่งนั้นจะเป็นของเรา และรู้สึกตื่นเต้นกับการรอฟังผลทุกครั้ง (เมือเดือนสค.60 เราก็เขียนถึงแม่ในโครงการประกวดเรียงความ "เขียนด้วยใจ สื่อถึงแม่"  อันนี้ไม่ได้รางวัล แต่อย่างน้อยก็ทำให้บังคับตัวเองให้หาเวลามาขีดเขียนได้ (นั่นเป็นข้อดี อิๆ) 

http://www.volunteerspirit.org/?p=33172