เมื่อฉันรู้ว่าฉันได้ไปบ้านเด็กกำพร้าโสสะ
ฉันรู้ดีใจเป็นอย่างมาก จึงเก็บตุ๊กตาที่ดิฉันใช้แล้วบ้างไม่ใช้แล้วบ้างไปให้น้อง รวมถึงกระปุกออมสินและกระเป๋านักเรียน
นี่เป็นบางส่วนที่ฉันอยากมอบให้น้องๆ
วันอาทิตย์
ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เป็นครั้งที่ฉันได้ไปหมู่บ้านเด็กโสสะ
ไม่เคยทำกิจกรรมดีๆแบบนี้มาก่อนเลย ต้องขอบคุณอาจารย์นกและเพื่อนๆ
ที่มาทำกิจกรรมกับน้องๆ
ทำให้น้องๆหลายคนมีความสุขมากเลย
ฉันสังเกตได้จากสีหน้าท่าทางของพวกเด็กๆ
กิจกรรมที่พวกเราได้ทำกันนั้นก็มีร้องเพลงและเต้น ฉันเห็นน้องๆบางกลุ่มชอบกิจกรรมนี้มากเลย
ทุกคนมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ฉันเห็นภาพนั้นแล้วก็ยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว
มาอีกมุมหนึ่ง ฉันนั่งอยู่ส่วนนี้ กำลังสอนน้องๆอ่านหนังสือและเขียนตามคำบอก
น้องๆทุกคนเก่งมากเลย เขียนตามคำบอก 15 คำ
ส่วนใหญ่ก็ทำกันได้อยู่ประมาณ 12-13 คำ
ถือว่าสุดยอดกันเลยทีเดียว
เมื่อฉันตรวจเสร็จ น้องๆบางคนกำลังทำอะไรสักอย่าง
มีไม้มีกระดาษและกาว ฉันสงสัยจึงถามน้องไปว่าทำอะไรกันอยู่
น้องบอกว่ากำลังทำว่าวครับ ฉันเห็นว่าสิ่งที่น้องทำมันน่าสนใจ
จึงบอกน้องว่าอยากทำด้วย น้องเลยสอนให้ ฉันเห็นวาดภาพสัญลักษณ์อะไรสักอย่าง
จึงถามอีกว่ามันคืออะไร น้องบอกเป็นสัญลักษณ์ของบ้านโสสะ ฉันบอกน้องว่าเก่งจังเลย
น้องบอกว่า พี่ถ้าไม่วาดรูปนี้ว่าวจะไม่ขึ้นนะ ฉันบอกน้อง ฉันวาดไม่เป็น
วาดเป็นผีเสื้อได้ไหม มันจะได้บินได้ไง ฉันแอบยิ้ม
พอน้องๆทำกันเสร็จก็เอาไปเล่นกัน ส่วนตัวฉันก็มองน้องๆเล่นกันอย่างมีความสุข
มีคนน้องเดินมาบอกดิฉันว่าว่าวผีเสื้อของพี่มันบินได้นะ
พี่ลองมาเล่นดูสิ ฉันออกไปเล่นกับน้อง วิ่งได้ 2-3 รอบก็เหนื่อยแล้ว
และหลังจากนั้นกลับมาข้างมานั่งฟังน้องคนหนึ่งร้องเพลงและเปิดคลิปที่เต้นให้ดู ฉันบอกน้องว่ามีความสามารถเยอะจัง
เก่งมากเลย น้องก็เขินๆและยิ้มให้ เสร็จแล้วฉันได้ถ่ายรูปกับน้องๆบางส่วนด้วย
รู้สึกดี ดีใจมากที่ได้มาในครั้งนี้ ได้ทำอะไรหลายๆอย่างเลย ก่อนกลับดิฉันและอาจารย์นกได้นำพวกสิ่งของไปบริจาคกัน
แล้วกลับมาถ่ายรูปรวม จากนั้นถึงเวลาที่ต้องกลับกันแล้ว มีน้องบางส่วนอยากไปกับเรา
ขึ้นไปบนรถและไม่ยอมลง น่าสงสารมากค่ะ แต่สุดท้ายน้องก็ลง เราโบกมือบ๊ายบ๊ายกัน
สำหรับวันนี้ดิฉันรู้ดีใจอย่างเต็มเปี่ยม มีความสุขมากๆเลยคะ
ขอบคุณที่อาจารย์และเพื่อนๆทุกคนอีกครั้ง มีโอกาสครั้งหน้า ดิฉันอยากมาอีกครั้งค่ะ
--------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น