วันจันทร์ที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2556

โป๊บ จำปูน: คนล่าฝัน








เมื่อได้รับมอบหมายจากกองบรรณาธิการของจุลสารคณะมนุษย์ฯให้หาศิษย์เก่ามาแนะนำรุ่นน้องเข้าใหม่เรื่องการใช้ชีวิตในมหาลัย บรรณาธิการเฉพาะกิจ (เม.ย.56) อย่างเราก็นึกถึงโป๊บ โอ้ว...โป๊บเป็นศิษย์เก่ารุ่นแรกของเรารหัส 46 ตอนนั้นเค้ายังเอกดุริยางค์อยู่เลย แต่เป็นคนที่เรียนอังกฤษเก่งมาก ได้ A ของเราคนเดียวในชั้น หลังจากนั้นโป๊บย้ายมาเอกอังกฤษตอนปี 2 ความรักดนตรีของเค้ายังอยู่ จนเมื่อจบการศึกษา โป๊บก็ยังตามล่าฝันการเป็นนักร้องของเค้าอยู่และวนเวียนอยู่ในวงการดนตรี

 นับถือๆ

เมื่อติดต่อโป๊บทาง FB ก็ได้รับคำตอบเร็วทันใจว่ายินดีจะเขียนถึงน้องๆให้ ดังที่เค้าตอบอีเมลกลับมา 

----------

โป๊ปเขียนแบบสั้นแค่ครึ่งหน้าไม่เป็นครับ อาจารย์ 55
ต้องขออภัยในความยาวของบทความด้วยฮะ
แต่อาจารย์สามารถตัดทอนได้ตามเห็นสมควรเลยฮะ

โป๊ปลองเล่า เรียบเรียง และใช้ภาษาแบบสบายๆ
เหมือนนั่งลงเล่าเรื่องให้น้องๆฟังน่ะครับ
ขอบคุณที่ให้โอกาสนี้กับโป๊ปด้วยนะครับผม

เป็นเกียรติมากๆครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับผม

โป๊ป กิดาพงศ์ วิบูลกิจ

(ลูกศิษย์ตัวอวบแต่ยิ้มเก่งของจารย์เองฮะ)

----------------





            สวัสดีครับ ผมชื่อนายกิดาพงศ์ วิบูลกิจ โป๊ปครับ ผมจบจากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษฮะ  ผลการเรียนจัดได้ปานกลางถึงปานกลางมากที่สุด  อาจารย์เกือบทุกคนในภาควิชาจะรู้จักผมดี เพราะผมเป็นลูกศิษย์แนวอินดี้แหกคอกฮะ คือตอนปี 1 ผมเรียนดุริยางคศาสตร์สากล แต่มาย้ายเอกตอนปี 2 เทอม 2 ครับ  เลยต้องพยายามมากกว่าเพื่อนๆร่วมเอกเป็นเท่าตัวในการตามเก็บหน่วยกิจให้ได้ตามเงื่อนไขในการย้ายมาเอกภาษาอังกฤษ ตอนนั้นก็มีเหนื่อย มีท้อบ้าง แต่ท้ายที่สุดแล้วเมื่อเรามุ่งมั่นมากพอก็ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอกครับ  ต้องขอบคุณกำลังใจดีๆทั้งจากคณะอาจารย์และทีมงานเพื่อนๆในภาควิชาทุกคนด้วยนะครับผม เป็นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย 4 ปีที่ผมมีความสุขมากจริงๆฮะ



                ทุกวันนี้ผมเป็นนักดนตรีครับ อย่างที่บอกตอนต้นฮะว่าผมเป็นลูกศิษย์แหกคอก คือเรียนจบเอกภาษาอังกฤษแต่ดันมาทำงานสายดนตรี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องของความฝัน สำหรับผม, ผมมองว่าเป็นเรื่องของการใช้ชีวิตให้มีความสุขตามความรักความฝันของตัวเอง แถมถ้าความรักความฝันก้อนนั้นสามารถเลี้ยงชีพและสร้างความภูมิใจให้ตัวเราได้ด้วย จบสายวิชาสาขาไหนยังไงมาก็คงไม่สำคัญหรอกครับ อย่าปล่อยให้วิชา สาขาที่คุณเรียนจบมานิยามความคิด ตัวตน ความฝัน และชีวิตในอนาคตนะฮะ   ตอนนี้ผมกำลังมีความสุขและสนุกดีกับการไต่บันไดความฝันทีละขั้นอย่างแช่มช้าฮะ กว่าที่จะมีอัลบั้มเต็ม (ซึ่งคาดว่าน่าจะวางแผงไม่เกินเดือนสิงหาคมปีนี้) ผมใช้เวลารวบรวมความฝันให้มั่นคงมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยแล้วครับ  ถ้าจะนับตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ วงผมใช้เวลาสร้างรากฐานให้ความฝันของตัวเองถึง 10 ปีทีเดียวครับ

                แต่สำหรับคำว่าความฝัน ไม่มีคำว่าสายหรอกครับ!  อยากจะฝากถึงน้องๆนะฮะว่า อย่าท้อแท้และหมดหวังในเวลาที่ความฝันเราไม่เป็นจริง  ความฝันบางอย่างอาจต้องใช้เวลามากกว่าที่เราคิดกว่ามันจะเห็นเป็นรูปเป็นร่าง  อย่าเสียดายเวลาที่ใช้ทุ่มเทให้ความฝัน เพราะนั่นคือสิ่งที่เราต้องแลกมาด้วยประสบการณ์ส่วนบุคคลครับ  ล้มลุกคลุกคลานบ้าง, เพราะบางครั้ง ถ้าเราไม่หัดเรียนรู้ที่จะหกล้ม เราอาจไม่มีวันได้เรียนรู้วิธีลุกขึ้นยืนก็ได้  อีกอย่างหาเวลาทำกิจกรรมที่นอกเหนือจากการเรียนบ้างนะฮะ ชีวิตช่วงในวันวัยมหาวิทยาลัยนั้นเหมาะสมที่สุดแล้วครับที่จะฉกฉวยเอาวันเวลาที่มีค่ามาสั่งสมประสบการณ์นอกห้องเรียนให้ตัวเอง  ใช้ชีวิตให้เต็มที่ มีความสุขกับความฝัน และจงตระหนักในความมหัศจรรย์ของมิตรภาพทั้งจากอาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้อง และที่สำคัญ เพื่อนๆเอาไว้ด้วยนะครับ เพราะนี่คือสิ่งสำคัญที่มีค่าแบบที่เงินหาซื้อไม่ได้ครับ




                ในฐานะศิษย์เก่าที่หัวใจยังใหม่อยู่  ผมขอฝากให้ทุกคนใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยให้สนุก เต็มที่ และมีรอยยิ้มอยู่เสมอนะฮะ แล้วเมื่อวันที่คุณมองย้อนกลับมาหามันอีกครั้งในอีกหลายสิบปีข้างหน้า คุณจะพบว่ามันช่างวิเศษขนาดไหนที่ฉันได้ทำสิ่งนั้น สิ่งนี้ในช่วงเวลาดีดี 4 ปีในวันวัยนั้น และสำคัญไม่แพ้กัน ผมขอฝากศิลปินน้องใหม่ในสังกัดค่าย Chillin’ Groove Records ภายใต้การดูแลของ พี่โก้ Mr.Saxman ด้วยฮะ วงดนตรีของผมเป็นผลผลิตของกลุ่มคนตัวเล็กๆซึ่งมองโลกในแง่งาม เนื้อหาเพลงถูกเล่าผ่านเรื่องราวด้านบวกของโลก เพิ่มผสมอารมณ์ขันลงไปในดนตรีสไตล์ Acoustic Pop เจือกลิ่น Jazz นิดนิด ขอฝากวง จำปูน ในอ้อมใจพี่น้องชาวฟ้าเทาเราด้วยนะฮะ สนับสนุนศิษย์เก่าตัวเล็กๆกลุ่มนี้ด้วยนะครับผม วางแผงพร้อมกันทั่วประเทศ ไม่น่าจะเกินเดือนสิงหาคมนี้แน่นอนครับ!  ขอบคุณมากๆครับ
                ติดต่อ ติดตามผลงานของ จำปูน ได้ที่นี่ครับ
                www.thecgr.com/jumpoon
                www.twitter.com/@jumpoonCGR

---------------



Reply: 
 ครูกำลังลำบากใจค่ะว่าจะตัดส่วนไหนดี(ด้วยความจำกัดของพท.สื่อ อิๆ) ขอบใจที่แชร์ประสบการณ์เรื่องราวน่ารักๆให้น้องๆรุ่นหลังๆได้เรียนรู้จากรุ่นพี่นะคะ เชื่อว่าขณะเขียนโป๊บน่าจะย้อนวัยเด็กไปเยอะจนได้เรื่องราวที่
เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวันวาน :)

-------------------

7 ความคิดเห็น:

  1. ถึงหนูจะยังไม่จบและยังไม่มีความรู้สึกแบบนั้นจิงๆ แต่หนูก้พอจะรู้สึกว่ามันลำบากแค่ไหนที่จะตามล่าความฝันของเรา เหนแบบนิหนูก้รุ้สึกโล่งอกลึกๆคะ ที่พี่เขาพูดว่า มันไม่สายเกินไปที่จะล่าฝัน เพราะบ้างครั้งมันอาจจะทำให้เราท้อได้ พี่เขาเปนแรงบันดาลใจที่ดีคะ อย่างน้องก้หนูคนนึงที่ตามหาฝันเหมือนกัน :)

    ตอบลบ
  2. ดูจากสำนวนการเขียนแล้วพี่เค้าน่าจะเป็นคนอารมณ์ดี รู้สึกชื่นชมที่เค้าสามารถทำตามความฝันได้โดยไม่ล้มเลิกซะก่อน ถึงหนูจะมีความฝันมากมายแต่ก็ไม่เลิกไล่ตามความฝันเหมือนพี่โป๊บค่ะ
    ป.ล.ชอบเพลงชิงช้าของวงจำปูนที่อาจารย์ โพสมาก ความหมายดี ทำนองเพราะ (อิจฉาพี่โป๊บได้ยืนข้างๆพี่สิงด้วย^^)

    ตอบลบ
  3. หลังจากที่เอา comment ข้างต้นของเย็น & ฟิล์มตอบไว้ในบล๊อคเรื่อง "โป๊บ คนล่าฝัน" ไปให้โป๊บ นี่คือคำตอบจากเค้า
    -------
    PoPe House PajiKuri
    เย๊ ! เย๊ ! ดีใจมากๆเลยครับ
    ถ้ามีโอกาสได้ตอบน้องๆทั้ง 2 คนกลับไป ผมก็อยากจะบอกมากๆเลยฮะว่า -- เวลาเราเดินตามความฝัน มันอาจไม่ง่ายอย่างที่ใจคิด .. แต่ก็ไม่เคยมีใครบอกไว้เช่นกันว่ามันยาก !
    อย่านั่งรอปาฏิหาริย์ครับ -- เพราะจากประสบการณ์ของโป๊ป .. ปาฏิหาริย์จะเกิดจาก 'การลงมือทำ' อย่าง 'มีศรัทธา' ฮะ
    คือทำมันไปเรื่อยๆ เดินหน้าทำมันต่อไป เฮ็ดในสิ่งที่เซื่อ เซื่อในสิ่งที่เฮ็ด ! อาจใช้พลังใจมากหน่อย เพราะฉะนั้น การหาวิธีสำรองพลังใจไว้ใช้ในยามขับคันจึงเป็นสิ่งสำคัญมากๆฮะ
    จริงๆแล้วคงไม่เกี่ยวหรอกครับว่า จบเอก Eng มาแล้วจะต้องทำตามความฝันโดยการแหกคอกไม่ทำงานในสายนี้หรือไม่ ! คือ โป๊ปมีเพื่อนอีกหลายๆคนที่เค้าก็ดูแฮปปี้ มีความสุขดีกับตำแหน่งหน้าที่การงานตามโรงแรม รีสอร์ท หรือแม้แต่สนามบิน -- เพียงแต่ สำหรับโป๊ป, อาจบอกเล่าไว้เป็นตัวอย่างของคนที่มีความฝันอย่างแรงกล้าในสาย ในสาขาอื่น .. ถ้าน้องๆมั่นใจจริงๆว่าอยากเป็น อยากทำสิ่งใด โป๊ปขอเป็นกำลังใจให้ 'รากฝัน' นั้นแข็งแรงนะครับ หมั่นรดน้ำพรวนใจดูแลให้ต้นฝันงอกงามด้วยเน้อ
    ดีใจจริงๆครับ ที่ความฝันเล็กๆของโป๊ป ได้ช่วยต่อเติมไฟฝันให้กับน้องๆและคนอื่นๆต่อไปได้ -- ถ้าทุกคนยังสนุกและไม่เหนื่อยที่จะฝันซะก่อน ก็คงเหมือนกับที่จอห์น เลนนอน เคยบอกไว้ก็ได้นะฮะ
    a dream you dream alone is only a dream -
    a dream you dream together .. is reality ^^

    ตอบลบ
  4. ได้อ่านบล็อกของพี่เขาแล้ว หนูรู้สึกฮึดขึ้นมาเลยค่ะ หนูก็เป็นเด็กเอกอังกฤษอีกคนที่หลงใหลในการเล่นดนตรี ความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักดนตรีของหนูมีอยู่มากพอๆกับการอยากเป็นครูภาษาอังกฤษ เมื่ออ่านเรื่องราวดีๆนี่แล้วทำให้ดูอยากจะทำตา่มความฝันให้ได้ทั้งสองอย่างเลย (โลภจัง) 555+++

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. คนเรามีฝัน 108 ประการค่ะ ฝันแค่ 2-3 อย่างของหนูยังน้อยค่ะ เมื่อเทียบกับครู อิๆ มุ่งมั่นกับมันนะคะ สักวันมันจะเป็นจริง มีคำกล่าวว่าหากเราใช้เวลากับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นเวลา 1 ชม./วัน
      ภายในหนึ่งปีเราก็ฝึกมันมาแล้ว 365 ครั้ง มันจะเพิ่มความชำนาญและประสบการณ์ให้เราค่ะ

      สู้ๆ

      ลบ
  5. อย่างครูนกก็เป็นอีกหนึ่งคนที่มีฝันหมื่นล้านประการอยู่ในหัว
    จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเดินสะดุดโน้น ชนนี่ เพราะหนักหัวนั่นเอง

    ปล. ขอเป็นกำลังใจให้ "ศิษย์เก่าที่หัวใจยังใหม่อยู่" ด้วยคน

    ตอบลบ
  6. สุดยอดครับที่ได้ทำตามความฝัน
    ขอเป็นกำลังใจสร้างสรรค์ผลงานให้กับสังคมต่อๆไปนะครับ

    ตอบลบ