ความสามารถพิเศษที่ค่าย Art for All

การทำดอกไม้ประดิษฐ์ (กล้วยไม้หางกระรอก)จากเชือก

ฐานนี้ได้รับความสนใจจากอาจารย์ ผู้ปกครอง (รวมทั้งเรา อิๆ) มากๆ เราหมายมาดเอาไว้ว่าจะต้องทำมันให้ได้เพื่อจะได้โชว์ใครต่อใคร แอบคิดไกลไปว่าจะได้ทำเป็นของขวัญปีใหม่(ให้ตัวเองก่อนเนื่องจากน่าจะยังไม่ สวยนัก) แต่ละปีเราตั้งใจเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ หรือเพิ่มพูนงานฝีมือให้ตัวเอง การทำดอกไม้ประดิษฐ์ครั้งนี้จะได้ทำให้เราภูมิใจในตัวเองเล็กๆ นิสิตบอกว่าให้เราเรียนรู้เอาไว้กลับไปมหาลัยให้สอนพวกเค้าด้วย เพราะพวกเค้าเป็นพี่เลี้ยง ไม่มีเวลามานั่งเรียนแบบเต็มเวลาอย่างเรา เย้! จะได้เปลี่ยนไปเป็นครูสอนวิชาการฝีมือแล้ว

อืม…ช่วงแรกๆของการทำเมื่อยมือกันไปเลยกับการบิดเชือก เกือบครึ่งวันได้มา 2 ช่อ (คนที่ทำเก่งๆจะได้ประมาณ 5) ไม่ว่าจะเดินไปไหน เราก็ติดมันไปทำด้วย อิๆ เห่อซะ คุณครูและผู้ปกครองคนอื่นๆก็เห็นนั่งทำกันตลอดเวลา ถือเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของทุกคน สอบถามคุณป้าผู้สอน ท่านบอกว่าไปหาซื้อของที่กทม.เห็นที่ร้านมีแขวนดอกไม้ประดิษฐ์อันนี้เลยถาม ว่าทำยังไง เจ้าของร้านเลยสอนให้ (ใจดีจัง) คุณป้าเลยได้เอามาสอนต่อให้กลุ่มแม่บ้านที่สุราษฎร์ฯ

คุณป้าอาสาสมัครเห็นของเราเลยขอเรา 1 ช่อเพื่อเอาไปเป็นตัวอย่างให้เพื่อนๆที่กทม.ดู พิจารณาจากช่อสีแดงอันแรกที่บิดเบี้ยวกับสีขาวที่เริ่มดีขึ้นมาหน่อย เราเลยเลือกให้อันสีขาวกับคุณป้าไป เพื่อนๆป้าจะได้เห็นว่าจริงๆแล้วดอกกล้วยไม้มันสวยนะ อิๆ หากเห็นอันแรกอาจจะไม่มีคนอยากทำ เพราะไม่เห็นว่ามันจะดูดีตรงไหน :) เรามีคติว่าเวลาจะให้ของใคร เราควรจะให้อันดีๆเพื่อคนรับจะได้ดีใจ หากเป็นเมื่อตอนเด็กๆ หากมีคนขอของที่เรามีอยู่ 2 ชิ้น เราจะให้อันที่ดูด้อยกว่า ฮี่ๆ (อันดีๆต้องเป็นของเรา) คนเราพอโตขึ้นควรจะใจกว้างมากขึ้นเนอะ ในวันสุดท้ายของค่ายแต่ละฐานได้รับมอบหมายให้ทำงานศิลป์ 1 อย่าง เอามารวมกันเป็นคำว่า "ทรงพระเจริญ" ฐานดอกไม้ได้รับโจทย์เป็น "ญ" เลยใช้วิธีเอาดอกกล้วยไม้มาเรียงกันเป็นตัวอักษร เก๋มากๆ (แปะๆๆ)

ภาษามือ
เข้าค่ายครั้งนี้มีโอกาสเรียนภาษามือ (sign language) หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น สวัสดี ขอโทษ ขอบคุณ และหัดร้องเพลงพร้อมประกอบท่าทางภาษามือ สนุกจัง เป็นภาษาใหม่ที่ไม่ต้องเหนื่อยกับการพูด เรากลับมาด้วยความเห่อเลยรีบหา youtube ที่สอนภาษามือง่ายๆดูเอาไว้เป็นความรู้ แถมได้ฟังนิทานภาษามือด้วย สนุกกับการได้ดูคุณครูนักเล่าเรื่องกระต่ายกับเต่า และท่าทางของกบ ฟังนิทานไม่มีเสียงก็ให้สมาธิไปอีกแบบเพราะต้องมีใจจดจ่อกับสิ่งที่เห็น โดยมีล่ามแปลจากพี่ๆอาสาสมัครอีกที  เรารู้สึกว่าต่อไปเวลาดูทีวีที่มีล่ามมือเราจะเข้าใจมันได้มากขึ้นแล้วล่ะ
------------------

ไอติมกะทิที่ค่าย Art for All อร่อยมากกก…มีคุณสมบัติพิเศษทำให้น้องๆหลายคนหายซน อยู่นิ่งๆได้ชั่วขณะ น้องนิอักฮัลซึ่งได้รับการโหวตจากพี่ๆว่าซุกซนที่สุดก็สามารถสยบได้ด้วย ไอติม เราช่วยดูแลน้องช่วงสั้นๆตอนกินไอติม น้องดูเข้าใจเวลาที่พี่ๆคุยด้วย แต่ว่าไม่ยอมพูด เมื่อเราขอไอติม (หลังจากที่กิน 3 โคนเข้าไปแล้ว) น้องก็ไม่พูดอะไร เราเลยลองยื่นมือออกไปจะหยิบไอติมจากน้องๆหันมาตีมือ และก็กินต่อไป ประมาณว่าอย่ามาแย่งชั้นนะ เมื่อน้องไม่พูดด้วยและดูนิ่งๆเราเลยหันไปดูการแสดง แต่น้องก็ตีมือ(อีกที)ประมาณว่าให้สนใจเค้าหน่อย (เรียกร้องให้สนใจเค้าก็ไม่บอก)