“วัน เมื่อกี๊พี่ที่ Singha
Challenge โทรมาบอกว่าทีมเราผ่านเข้ารอบสุดท้ายเว้ยแก” ทันทีที่แบ๊ต
หนึ่งในสมาชิกทีม reminisce บอกข่าว
ใจฉันก็สั่นรัวไปด้วยความสงสัยว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า ฉันทักแชทเฟซแบ๊ตไปอีกรอบว่าเราเข้ารอบจริงๆหรือ
แบ๊ตย้ำอีกรอบราวกับใช้ฆ้อนตอกตะปูในใจฉัน ฉันนั่งนับถอยหลัง
พวกเรามีเวลาในการเตรียมตัวเพียงแค่ไม่ถึงอาทิตย์
และโจทย์ที่เราได้รับมานั้นมันยากเหลือเกิน แต่พวกเราก็เตรียมงานกันทั้งคืน เพื่อให้ออกมาดีที่สุด
นอกจากเรื่องการแข่งแล้ว พวกเรายังคงเป็นห่วงเรื่องงบประมาณอีกด้วย
แต่แล้วเปรียบดั่งสววรค์ที่โปรดประทานดลใจให้ทางภาควิชาสาขาภาษาตะวันตกช่วยสนับสนุนเป็นจำนวนหนึ่ง
พวกเราทั้งสี่คน รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อไฟในตัวถูกจุดพรึ่บขึ้นทั้งสี่คน
กระเป๋าพร้อม ตั๋วเครื่องบินพร้อม เงินพร้อม ใจ(ต้อง)พร้อม พวกเราสี่คน ก็ทะยานขึ้นฟ้า
มุ่งสู่เมืองกรุง เดินตามฝันของเรา
คืนก่อนวันแข่งขัน
สิ่งที่พวกเราทำคือ การนั่งเตรียมงานนำเสนอสินค้าโอทอปที่แต่ละคนเตรียมมา
ใช้เวลาล่วงเลยเกินไปจนถึงหลังเที่ยงคืน
ทั้งๆที่ต่างคนต่างตระหนักว่าต้องตื่นแต่เช้า เพื่อจะไปลงทะเบียนให้ทันแปดโมงเช้า
ทุกสคริปของพวกเราในทีม ถูกปรับแต่งให้อยู่ในธีมเดียวกัน
เพื่อสร้างความเป็นเอกลักษณ์ให้กับทีม เครื่องแต่งกายเราพร้อม สินค้าพร้อม
สคริปต์พร้อม ทุกอย่างที่เราวาดฝันมานั้นกำลังไปได้ดี
แต่แล้วเมื่อถึงเวลาที่จะต้องนำเสนอ ทีมงานกลับเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
จากที่ต้องนำเสนอสินค้าคนละ1ชิ้น กลายเป็นว่า ทีมละ 1 ชิ้น สคริปถูกเปลี่ยน
ทุกอย่างต้องใช้เวลาคิดเพียงแค่ 3 นาที พร้อมกับเวลานำเสนอสินค้า ภายใน 1 นาที เวลานั้นเม็ดเหงื่อของทุกคนผุดตามรูขุมขน
แต่เมื่อเรามองไปรอบๆ แล้วนึกย้อนไปตอนที่แต่ละทีมแนะนำตัวเอง
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพวกความมั่นใจมามาก คาดว่าในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่โตของพวกเขาเหล่านั้นคงเต็มไปด้วยความมั่นใจ
reminisce ของพวกเราตัดสินใจสู้ และเมื่อเวลานำเสนอ เราก็ทำออกมาอย่างเต็มที่ยิ้มรับไปกับมันแล้วพร้อมสู้ในภารกิจต่อไป
ช่วงบ่ายของวัน เป็นกิจกรรม walk rally ในแต่ละภารกิจสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
ทักษะการพูดภาษาอังกฤษ ความเป็นทีมเวิร์ค และความรู้รอบตัว
พวกเราทั้งสี่คนพร้อมสู้ในทุกภารกิจจนผ่านมาทั้งได้อย่างง่ายได้ และยากเย็นยิ่งกว่าการนั่งเรียนวิชาวิทย์เทคฯ
สมัยปี1ใหม่ๆ เมื่อกิจกรรมจบพวกเราทุกคนมุ่งสู่โรงแรมพร้อมใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นในการนอน
แต่ละโชคชะตาก็เล่นตลก
สิ่งที่พวกเราได้ประสบในคืนแรกนั้นไม่ใช่การนอนหลับบนเตียงนุ่ม และแอร์เย็นๆ
แต่กลับเป็นการเตรียมงานนำเสนอในวันพรุ่งนี้ สินค้าโอทอปอีกแล้วค่ะทุกคน
อาจจะฟังเหมือนง่าย แต่ไม่ใช่เลย แต่ละทีมจะต้องสวมบาบาทของการเป็นพนักงานขายระหว่างประเทศ
ที่ต้องทำวิจัยทั้งด้านประวัติศาสตร์ เศรษฐกิจ การเมือง
และวัฒนธรรมของประเทศที่เราเลือกเพื่อจะนำสินค้าที่มีไปขาย ในเวลาแค่ไม่กี่นาที
ค่ำคืนนั้นสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือ การนั่งนึกถึงคาบเรียนของ อ.ดร.พิธยาธร
ทุกอย่างที่อาจารย์พร่ำบอก พร่ำสอน มันตอกย้ำให้เราเห็นชัดแล้วว่า
ในโลกของความเป็นจริง การนำเสนองาน ไม่ใช่แค่ยืนสวยๆ
แต่เราต้องแบกรับทุกอย่างและถ่ายทอดทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ขององค์กรและตัวเราเองให้ได้มากที่สุด
และแล้วก็ถึงเวลาของการนำเสนองาน
ทีมเราซึ่งเป็นทีมที่พกความดวงดีมาจากดินแดนสองทะเลเป็นทีมแรกที่ต้องนำเสนอ
ความรู้สึกตอนนั้น พร้อมหรือไม่พร้อมก็คือต้องพร้อม
พวกเราสี่คนเดินเรียงหน้าเข้าห้องเย็นและนำเสนอผลงานในธีมของแอร์ไลน์
โชคช่วยที่คณะกรรมการชอบไอเดียของเรา
เมื่อนำเสนอเสร็จแล้ว เราจึงมีเวลาว่างทั้งวัน
แต่แล้วก็ต้องมานั่งเตรียมการแสดงในธีม International night life สิ่งที่พวกเรานำเสนอคือ
Christmas ถ้าถามถึงสาเหตุ ตอบได้เลยว่า ไม่รู้จริงๆค่ะ การแสดงจบ งานเลี้ยงจบ
แต่ความท้าทายของการแข่งขันนี้ยังไม่จบค่ะ
ก่อนนอนทีมงานได้แจ้งโจทย์การตัดสินในรอบสุดท้าย โดยจะต้องจับฉลากชนิดของการแสดง
สิ่งที่เราได้คือ game show โดยจะต้องนำเสนอข้อมูลด้าน ประวัติศาสตร์
การเมือง เศรษฐกิจ บุคคล และวัฒนธรรมของอาเซียน ในประเทศอียิปต์
เป็นอีกคืนที่พวกเราต้องผ่านมันไปให้ได้ คืนนั้นสมาชิกต่างงัดกลยุทธ์ทุกอย่างออกมา
เพราะความยิ่งใหญ่ของการแข่งขันรอบนี้คือเราจะต้องแข่งกับทีมอื่นเพื่อให้ได้คะแนนมา
พวกเราพร้อม สื่อพร้อม ข้อมูลพร้อม แต่สิ่งที่ไม่พร้อมคือ ใจ
เพราะกังวลว่าเราจะได้แข่งกับใคร
และแล้วช่วงเวลาของการแข่งขันก็มาถึง
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าทุกประโยคที่สมาชิกพูดบนเวทีนั้น คิดกันเองสดๆ
และมีการซ้อมเพียงแค่ 3 ครั้ง บอกเลยว่าความรู้สึกตอนนั้น wish me luck ค่ะ
จังหวะการก้าวเท้าขึ้นเวที
ตอนนั้นโยนความกังวลทุกอย่างทิ้งและเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด ทุกวินาทีที่ใช้ไปสมาชิกแต่ละคนใช้อย่างคุ้มค่า
และผลที่ออกมาก็เกินคุ้ม คณะกรรมการชื่นชอบ ชมเชยสมาชิกทุกคนในทีม
ความรู้สึกตอนนั้นคือโล่งใจมากที่ความตั้งใจของพวกเราทุกคนไม่สูญเปล่า
สุดท้ายนี้ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งในทีม
reminisce อยากจะขอขอบคุณภาควิชาสาขาตะวันตก
พี่เบเต้ พี่เมย์ พี่นิว และพี่แคท ที่ดูแลพวกเราและให้คำแนะนำพวกเราเป็นอย่างดี
ขอบคุณเพื่อน และกำลังใจจากทุกคน
ถึงแม้การแข่งขันครั้งนี้พวกเราจะไม่ได้รางวัลกลับมา แต่พวกเราได้มิตรภาพ
ประสบการณ์ และได้เปิดโลกกว้าง
ให้พวกเราได้ตระหนักและพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษให้มากขึ้น เพราะประสบการณ์หาซื้อไม่ได้
เราจึงต้องยอมเสี่ยงเพื่อได้ลิ้มรสมันสักครั้ง
นส.วันนูร์อัสมา
The Reminisce Team, TSU, Songkhla
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น