นิทานเรื่องนี้
เป็นของนิสิตฝึกงานค่ะ
....กาลครั้งของ3เดือน
กับ20 วันที่แล้วดิฉัน ผู้เป็นนางฟ้าที่ถูก
เทวดารูปหล่อ ผู้เบื่อหน่ายในความสวยของฉัน แตะลงมาให้เผชิญกับชีวิตของรั้วรายา.
//อื้มมมม เริ่มไร้สาระละ
- ขอบคุณสถานที่และโอกาสจากรายาวดี
โรงแรมหรูระดับ5ดาว ห้องพักราคาสูงสุดถึงคืนละแสนแปดหมื่น....คุ้มค่าแล้ว
ค่ะที่ได้มาเรียนรู้ หาประสบการณ์ จากที่นี่
- ขอบคุณครูนอกชั้นเรียนผู้สอนงานไม่ว่าจะเป็นพี่พนักงาน
เพื่อนร่วมงาน หัวหน้า แม้แต่แขกผู้มาเยือนมาพัก ที่โรงแรม
- ขอบคุณแรงกดดัน คำพูด คำสอน คำติ คำชม
ที่ทำให้ทิเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่น เรียนรู้นิสัยใจคอ(และหน้าตา)จากการทำงานร่วมกัน
มันคือวิชาเรียนที่หาคำตอบจากคนอื่นไม่ได้นอกจากต้องพบเจอด้วยตัวเอง
- ขอบคุณ กฏระเบียบ , เวลา,
LQA ที่สอนให้ทิ รู้จักความเป็นระเบียบ ความถูกต้อง ความใส่ใจต่องาน
และการอยู่กับสิ่งเหล่านี้ให้ได้เพราะมันคือการต่อสู้กับความสามารถของตัวเอง
- ขอบคุณแขกทุกท่านที่มาพัก มารับประทานอาหารเช้า
รับประทานอาหารเย็น ขอบคุณที่เข้าใจในการสื่อสาร ขอบคุณที่สอนให้เกิดการเรียนรู้แขกแต่ละคน
ขอบคุณที่ให้ทิได้บริการได้ดูแลและได้พูดคุยพัฒนาภาษา
- ขอบคุณในความอดทนของพี่ๆ ที่ต้องสอนทิอ ดทนกับความสวยของทิ(อันนี้ไม่ใช่ละ)
อดทนกับความขี้ลืมของทิ ทิไม่เคยโกรธที่โดนตำหนิ(ถ้าสิ่งนั่นทิผิด)
ทิยอมรับและพร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พี่ๆสอนเสมอ แม้บางทีทิอาจดูเปิ่นๆติ้งต๊องไปบ้าง
แต่ทิอยากสร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ไม่ให้การสอนงานมันดูตึงเครียดไป
:::ความสนุกในการทำงานเกิดขึ้นเมื่อทิกล้าที่จะเข้าหาแขก
เจอแขกขี้เล่นคุยเก่งก็ยืนยิ้มๆเดาศัพท์ เจอแขกเข้มก็ยินแข็งๆเพราะไม่กล้าคุย
:::สิ่งที่ได้มาเกินกว่าบรรยาย
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้ลองทำทุกอย่าง ที่เหมือนเราเป็นพนักงานคนหนึ่ง
��~f��} �c�
- #ประสบการณ์สอนให้เราอยู่ได้ในสังคม
- #สังคมสอนให้เรารู้จักเรียนรู้การปรับตัว
- #การปรับตัวจะสอนให้เรามีความสุขในการทำงาน
- =ทิมีความสุขสำหรับที่นี่ รายาวดี
- หลังจากที่นางฟ้าน้อยได้เรียนรู้โลกมนุษย์อย่างเต็มที่ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับสู่รังเพราะเหล่าเทวดาต่างรอคอยการกลับมา แต่ ฉัน ผู้ซึ่งเป็นนางฟ้าที่ขาดสติ จึงเลือกที่จะเดินทาง บนโลกมนุษย์แทนจากใช้ปีกบิน ... สุดท้าย ฉันก็ตื่นมาพร้อมกับบอกตัวเองว่า
- #กูฝันไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น