"พี่ๆ อ่านนิทานให้หนูฟังอีก"
ดิฉันได้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกดีใจมากที่ได้มีโอกาสทำสิ่งดีๆให้กับผู้อื่นโดยเฉพาะกับเด็กๆที่กำพร้า กิจกรรมในครั้งนี้ ทำให้ดิฉันเข้าใจ และรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างของเด็กๆ แม้ว่าเด็กๆไม่ได้พูดออกมาก็ตาม ตอนแรกที่เจอกับน้องๆ ดิฉันรู้สึกสงสารพวกเขาที่ลองย้อนนึกว่าถ้าเป็นเราเองอยู่ในจุดนั้น เราจะรู้สึกอย่างไร แต่น้องๆดูร่าเริงดี
ตอนแรกน้องๆไม่กล้าพูด ถามคำตอบคำ เราเองก็พยายามหาเรื่องคุยไปเรื่อยๆ ผ่านไปสักพัก น้องๆก็เริ่มชิน และพูดคุยกับเรามากขึ้น จนถึงขั้นที่เรานั่งอยู่ดีๆ น้องก็วิ่งมาขี่คอเรา
ดิฉันได้มีโอกาสอ่านหนังสือให้น้องฟังเป็นครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้นและมีกังวลบ้าง กลัวว่าน้องๆไม่อยากฟัง แต่พอถึงเวลาจริงๆ น้องฟังตั้งใจมาก อ่านจบ น้องก็ยื่นหนังสือเล่มใหม่มาเรื่อยๆ จำได้ว่าอ่านไป 4-5 เล่ม ให้น้องคนนั้นคนเดียว เพราะน้องอยากฟัง ขนาดเราถามว่าอยากไปเล่นข้างนอกไหม น้องก็ตอบมาว่า ไม่เอา อยากฟังนิทาน จนเราเองที่เหนื่อย
แต่เราเห็นได้ว่า น้องๆปรับตัวเข้าหาเราเร็วมาก จนเราตกใจ เพราะเมื่อกี้ยังเงียบๆอยู่เลย สักพักเริ่มยิ้มแย้มสดใส และคลุกคลีกับเราเรื่อยๆ พอถึงเวลาที่พวกเราจะกลับ น้องๆเอ่ยปากออกมาว่า ไม่เอา ไม่ให้กลับ อยากให้อยู่ต่อ พรุ่งนี้มาอีก คำพูดต่างๆที่น้องๆพูดออกมา ทำให้เราสตั้นเลย สงสารน้อง เห็นใจน้องมาก พอขึ้นรถ น้องๆก็จะมาล้อมรอบรถและพูดว่ามาอีกๆ บ๊าย บาย ๆๆ สารพัด
เมื่อรถออก น้องๆก็วิ่งตามรถจนถึงรั้วหมู่บ้าน ทำเอาพี่ๆหลายคนน้ำตาซึมกันเลยที่เดียว
สุดท้ายอยากขอบคุณอาจารย์ที่จัดกิจกรรมดีๆแบบนี้ และอยากขอบคุณน้องๆ ที่เปิดใจรับพี่ๆ น้องๆไม่ได้เป็นเด็กเกเรเลย น้องๆน่ารักกับพี่ๆมาก ถ้ามีโอกาส ดิฉันจะไปอีกแน่นอนค่ะ
12.2.60
---อาณีฟ๊ะห์ เอกอังกฤษ ศศบ. ปี 3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น