เดือนแห่งความรัก: หมู่บ้านเด็กโสสะ หาดใหญ่

"สุขเล็กๆ ณ หมู่บ้านเด็กโสสะ ในเดือนแห่งความรัก

"

ในการทำกิจกรรมครั้งนี้ดิฉันมีความสุขมาก ตั้งแต่ที่ดิฉันได้ไปหาน้องๆที่หมู่บ้านโสสะ ดิฉันมีความรู้สึกหลากหลายที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ทั้งรู้สึกอบอุ่น และรู้สึกเหงา ภาพแรกที่ดิฉันเห็นคือ รอยยิ้มของน้องๆ ซึ่งทั้งๆที่พวกเรายังไม่ทันได้เริ่มทำกิจกรรมกับน้องๆทั้งๆที่น้องๆเดินมายังไม่ถึงพวกเราด้วยซ้ำ 

แต่น้องๆก็ส่งรอยยิ้ม แววตาแห่งความสุข สนุกสนานมาให้กับพวกเรา และเมื่อพวกเราเริ่มทำกิจกรรม น้องๆก็จะมีการเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น และกล้าที่จะพูดกับพวกเรามากขึ้นจนทำให้เด็กๆ สนิทกับพวกเรามากภายในช่วงสั้นๆ

การที่ได้ชวนน้องๆเล่น และทำกิจกรรมกับน้องๆ มันสามารถทำให้เราลืมเรื่องราวที่เราเครียดต่างๆได้ และทำให้เราสนุกกับกิจกรรมนั้นๆ และหัวเราะไปพร้อมๆกับน้องได้เลย จากการสังเกตดูน้องๆในขณะที่ทำกิจกรรม ทำให้ดิฉันรู้ได้เลยว่าน้องๆ มีความสุขมากแค่ไหนที่เราได้ไปทำกิจกรรมในที่แห่งนั้น

เมื่อเกือบจะได้เวลาที่พวกเราต้องกลับ น้องๆก็จะพูดกับพวกเราว่า “พี่ไม่กลับได้มั๊ย” “พรุ่งนี้พี่มาอีกนะ” “ถ้าพี่มาอีกพวกเราจะวิ่งมากอดพวกพี่เลย” ซึ่งคำพูดเหล่านี้ทำให้ดิฉันทั้งรู้สึกมีความสุขและเศร้าในเวลาเดียวกัน 

เมื่อพวกเราขึ้นรถกลับ น้องๆหลายคนก็วิ่งมาส่งพวกเราที่หน้าประตู และไปยืนอยู่ที่รั้วเพื่อที่จะได้เห็นพวกเราอีกครั้งแม้มันจะแค่แป๊บเดียวก็ตาม ซึ่งการทำกิจกรรมครั้งนี้ทำให้ดิฉันรู้เลยว่าการที่เราให้ความสุขกับผู้อื่นโดยไม่หวังผล เราจะได้กลับมามากกว่าหลายเท่ามาก

กิจกรรมครั้งนี้ทำให้ดิฉันรู้ว่าดิฉันชอบและสามารถทำกิจกรรมแบบนี้หรือทำงานจิตอาสาอื่นๆได้มากมายมากขึ้น การทำกิจกรรมครั้งนี้ทำให้ฉันรักในการทำกิจกรรมและอยากที่จะทำมันให้ดีที่สุด
และทำมันให้กับคนอื่นๆอีกหลายๆคนมากขึ้นไปอีก

ดิฉันเชื่อว่าการทำกิจกรรมอาสาสามารถทำให้คนๆหนึ่งกล้าที่จะทำ กล้าที่จะเริ่มต้น และกล้าที่จะตัดสินใจมากขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ