กลับมาจากบางกอกได้
4 วัน
เราก็เตรียมแพ็คกระเป๋าเพื่อไปเวียงจันทน์ ลาวในทันใด
หลังจากที่เราเลื่อนการไปลาวจากที่ประกาศเอาไว้ว่าจะไปเมย.
ก็ขอเลื่อนเป็นพ.ค.เพื่อไปเป็น production assistant กองถ่ายหนังต่างประเทศ
เราสนุกสนานกับการไปเป็นนักท่องเที่ยวไทยที่ชัยภูมิร่วมอาทิตย์ ก็ได้เวลากลับมาสู่ภาควิชาการ งานหลัก (?) อิๆ
การเตรียมตัว
เตรียมตัวไปลาวภายใน
2 วัน ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 แล้วเลยไม่ตื่นเต้นมาก แต่นับว่าครั้งนี้จะเป็นการมาลาวนานที่สุดประมาณ
1 เดือน 1 อาทิตย์ หลักๆคืออยู่ที่วิทยาลัย
Soutsaka เวียงจันทน์ เราสอดส่ายสายตาหาตั๋วเครื่องบินราคาถูก
มาลงตัวที่ Nok Air ในราคา
2,022 บ.
(หาดใหญ่-ดอนเมือง-อุดรธานี)
และก็นั่งรถจากอุดรฯโดยความอนุเคราะห์จากน้องวันอีกประมาณ 1 ชม.ก็มาถึงเวียงจันทน์ในคืนวันที่
4/5/14
ก่อนออกจากอุดรฯแวะซื้อของกินที่ห้างเซ็นทรัล
เลยได้ของกินไทยๆติดมือมาฝากเพื่อนลาว
ที่พัก
ที่พักของเราคือบ้านของวัน
โดยมีเพื่อนร่วมบ้านคือ “น้องเมย์ อลิสา” ลูกสาววัยป.4 เตียงนอน นุ่มสบาย
เราเปิดหน้าต่างรับลมนอน แทนการนอนในห้องแอร์ ตอนเช้าๆอากาศสบายมากๆ
รู้สึกนอนเต็มอิ่ม เพราะนอนตั้งแต่สี่ทุ่มยัน 7 น.
(อิๆ
อีกเหตุผลนึงคือไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตเลยมีเวลานอนเยอะ) การมีน้องเมย์
เป็นเพื่อนนับเป็นเรื่องดี เพราะจะได้ช่วยวันดูแลน้องและสอนการบ้าน รวมทั้งเล่น
พูด คุย เพื่อให้น้องได้มีเพื่อนตอนกลางคืน กิจกรรมที่ทำกับน้องไปแล้ว
และใหม่สำหรับเราคือการวาดรูปโดยใช้สีโปสเตอร์ แถมวาดโดยไม่ต้องใช้ดินสอ
ภาษาลาวเรียกน่ารักๆว่า “การแต้มฮูป”
สีโปสเตอร์ทำให้กระดาษปอนด์ที่วาดดูสดใส และฝีมือที่เราวาดก็ประมาณเด็กอนุบาล
(หรืออาจจะเป็นขั้นประถมต้น อิๆ) ตอนวาดเราไม่ค่อยมั่นใจ
แต่น้องเมย์สอนว่าให้ใช้จินตนาการเป็นหลัก (น่าน เด็กสอน)
นานมากๆแล้วที่เราไม่ได้วาดภาพ สงสัยตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลาย
แต่เราก็มีความใฝ่ฝันลึกๆว่าเราจะเรียนวาดรูป เพื่อเอาไว้ผ่อนคลายอารมณ์และแบบว่า
เอ่อ...จะได้ดูติสๆ 55
เราคิดถึงขนาดจะจ้างนิสิตเพื่อมาสอนวาดภาพสีน้ำ
(สำหรับเรา สีน้ำให้ความรู้สึกนิ่มนวล เบา สบาย
เรายังไม่ค่อยเห็นการวาดสีน้ำที่ให้ความรู้สึกรุนแรง
โดยทั่วไปสีน้ำมากับความสบายใจ ภาพธรรมชาติๆ)
ที่พักในลาว
ราคาไม่แพงมาก guesthouse / เฮือนพักราคาต่อคืนจะอยู่ที่ 400-500 บ. และขนาดห้องกว้างขวางพอประมาณ
หากมาเวียงจันทน์ มีที่พักมากมายไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยว ผู้ใดอยากเที่ยวริมโขง
ก็สามารถหาที่พักในย่านนั้นได้ เดินไม่ไกลก็จะเห็นฝั่งโขง
แถมแถวริมโขงเป็นแหล่งอาหาร แหล่งช๊อปปิ้ง (ตลาดมืด) และมีลานกินอาหาร/เบียร์
อีกด้วย ร้านอาหารฝรั่งก็มีให้นักท่องเที่ยวต่างชาติที่มีเงินได้นั่งกินบรรยากาศและคุยแกล้มบรรยากาศ แถมมาเดินแถมริมโขงก็สามารถโทรศัพท์กลับไทยโดยใช้ซิมเมืองไทยได้ด้วย
(เหมือนโทรภายในประเทศ)
ตอนเรา
backpack มากับมดครั้งแรก
พวกเราก็มาหาที่พักเอาดาบหน้า ใช้วิธีว่าออกจากสนามบินปุ๊บก็บอกคนขับ taxi ให้พาไปที่พักในราคาที่พวกเราต้องการ
-------------------to be continued------------------------------------------------------------
การมีน้องเมย์เป็นเพื่อนนับเป็นเรื่องดี เพราะอายุสมองพอกัน ^^
ตอบลบความคิดที่จะจ้างนิสิตมาสอน ขอจงยกเลิกเถิดสงสารนิสิตที่ต้องมาสอน
เค้าอยากจะบีบคอ ก็ทำไม่ได้ เพราะความเป็นครูของนกมันค้ำคออยู่