Green thumb / green finger ใครมือเขียว นิ้วชี้เขียว มือเย็น ก็จะมีความสามารถของการปลูกพืชให้รอดชีวิตได้ง่าย
ช่วงหลังๆฉันไม่ค่อยได้ปลูกต้นไม้มากอย่างที่ตั้งใจอยากปลูก แต่งานเกษตรแฟร์ที่มอ.หาดใหญ่ ฉันตั้งหน้ารอคอยทุกปีนะ สิ่งที่ได้กลับมาแต่ละปีมักเป็นหนังสือ 55 ฉันมักจะหยุดอยู่ที่มุมหนังสือและคุ้ยๆเขี่ยๆหาหนังสืออยู่แถวนั้น
ฉันมักชอบซื้อต้นไม้เล็กๆ มาแขวน เช่นหนวดฤาษี กระบองเพชร (ซึ่งเลิกเห่อแล้ว) ฉันชอบต้นมิ๊นท์มาก ฉันซื้อติดๆกันมา 2-3 ปีแล้ว เพราะตายทุกปี (อิๆ มันใช่เหรอ) ฉันปลูกเพื่อจะเด็ดใบมาดมเล่น กลิ่นมันให้ความรู้สึกสดชื่น เหมือนเวลากินไอศกรีมรส mint หรือกินยาสีฟันรส mint (เอ๊ย อันนี้ไม่ใช่ละ)
หากถามว่าฉันชอบปลูกพืชแบบไหน
ฉันชอบปลูกไม้ประดับ เช่น บานไม่รู้โรย (หรือกุนหยี ในภาษาใต้) บานชื่น บานเย็น คุณนายตื่นสาย สาวเชียงใหม่ พลูด่าง
เศรษฐีพันล้าน (ใบคล้ายๆมีสะเปอร์ (เรียกแบบนี้ไหม) ที่จะแพร่พันธุ์ไปได้เยอะมาก
คล้ายๆกับใบคว่ำตายหงายเป็น ที่ตอนเด็กๆชอบเอามาใส่ในหนังสือ มันจะมีรากงอกออกมาในเวลาไม่นาน และเหี่ยวยากมาก เวลาเดินไปโรงเรียน ผ่านป่าช้า จะเห็นต้นคว่ำตายหงายเป็นเยอะมากๆ นอกจากต้นนี้ ไมยราพก็เยอะ ฉันชอบเอานิ้วไปจิ้มเพื่อให้ใบมันหุบตัว มัน sensitive น่าดู แตะนิดแตะหน่อย ก็ปิดตัวเอง
เวลาเดินเล่นตอนค่ำ ผ่านบ้านน้ารัตน์ ต้นจำปี/จำปา (ยังแยกไม่ค่อยออก
จำผิดจำถูก) กลิ่นหอมมาก ฉันมักหยุดเดินเพื่อสูดกลิ่นแล้วไปต่อ (เพื่อนอินโด Tutik เคยพูดเรื่องการการดมกลิ่นดอกไม้แบบตั้งใจสูดกลิ่นดมว่า
เราควรปล่อยให้ความรู้สึกของการหอมดอกไม้เป็นไปโดยธรรมชาติ ไม่ต้องตั้งใจมาก
จะดูรื่นรมย์กว่า)
อบต.ส่งเสริมการปลูกผักสวนครัวด้วยนะ ด้วยการแจกกระถางสีดำพลาสติกบ้านละ 5 กระถาง พร้อมดิน ให้ปลูกอะไรก็ได้ ทั้ง 5 กระถางของฉันจะมีความสมรม fusion สูงมาก ฉันปลูกมะเขีอยาว กระเพราะ แซมด้วยบานชื่น (ยังไม่โผล่จากดิน) ต้อยติ่ง ที่โอนเอนไปมา ตามอารมณ์เจ้าของ 55
เวลาฉันเดินผ่านหน้าบ้านที่มีดอกไม้ ต้นไม้ทั้งกินได้ และกินไม่ได้ ฉันจะหยุดชื่นชมทั้งต้นไม้ และคนปลูกที่เค้าดูแลมันจนงอกงาม
การปลูกต้นไม้ก็คงเหมือนกับการดูแลเด็ก เฝ้าดูเขาเติบโต ออกกิ่งก้าน ฉันสอนหนังสือ ฉันมีลูกศิษย์เป็นต้นไม้ ระหว่าง 4 ปี โตบ้างไม่โตบ้างทางความคิด แต่ส่วนใหญ่ต้นไม้ของฉันเป็นเด็กดี (สรุปว่าเป็นต้นไม้หรือคน ;) เมื่อจบกันไปพวกเขายังคิดถึงมหาลัย คิดถึงที่ดินที่เคยเพาะพันธุ์พวกเขาในระยะเวลาหนึ่ง
เราล้วนต่างมีความทรงจำกับมหาลัยกันทั้งนั้นสินะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น