ดอกไม้ให้พ่อ
ธ ทรงเป็นน้ำฝนหล่นจากฟ้า
ธ ทรงเป็นคุณค่าน่านับถือ
ธ ทรงเป็นแบบอย่างต่างเลื่องลือ
ธ ทรงเป็นแทนชื่อคือแผ่นดิน
ณ วันนี้ที่ท่านไม่อยู่แล้ว
ความเพริศแพร้วของแผ่นดินสงบสิ้น
เหลือเพียงสิ่งเหลือเพียงชื่อคู่แผ่นดิน
อยากได้ยินมิอยากชินความห่างไกล
ถึงวันนี้ทำหน้าที่คนดีสร้าง เพื่อก่อร่างสร้างผลอันสดใส
พับดอกไม้ตัดแต่งแต้มกิ่งใบ
จุดแทนใจให้พระองค์ทรงพระเจริญ...
จากบทกลอนข้างต้นดิฉันเขียนกลั่นจากหัวใจด้วยความรักและศรัทธาที่มีต่อพ่อหลวงรัชการที่
9 กิจกรรมประดิษฐ์ดอกไม้จันทน์ที่คณะมนุษยศาสตร์ ฯได้จัดขึ้นในวันพุธที่ 30
สิงหาคม 60 นั้น ทำให้นิสิตทุกคณะทุกสาขาวิชาสามารถร่วมกิจกรรมได้
ดิฉันเล็งเห็นประโยชน์ที่เกิดขึ้นมากมายอย่างยิ่ง อาทิเช่น
ทำให้เกิดมิตรภาพแก่กลุ่มนิสิต
การประดิษฐ์ดอกไม้เป็นงานที่ต้องใช้ความละเอียดจึงเป็นการฝึกสมาธิให้แก่นิสิตไปในตัว
และที่สำคัญเป็นการช่องทางให้นิสิตทุกคนสามารถตอบแทนคุณพ่อหลวงได้ ก
ารประดิษฐ์ดอกไม้จันทน์ในวันนั้นก่อเกิดความคิดให้ดิฉันในหลาย
ๆ แง่
ทั้งสัจธรรมของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ ความรัก ความภักดีที่ประชาชนคนไทยมีมอบให้แก่ประองค์ และที่สำคัญคือ เข้าใจมองเห็นสิ่งที่ใครหลาย ๆ
คนพูดกันว่า “คนเราไม่ว่าจะอยู่ชนชั้นใดก็ตาม
เมื่อตายไปก็เป็นเพียงแค่เศษธุลีเท่านั้น
เว้นเสียจากความดี ความเมตตา
ความจริงใจที่เราเคยทำไว้ในแต่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ อาจกล่าวสั้น ๆ ได้ว่า อยู่ให้เขาไว้ใจ ไปให้เขาคิดถึง”
วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว วันนี้ฉันมองเห็นคำพูดที่ว่านั้นจริง ๆ
แล้ว
พ่อหลวงของเราท่านเป็นแบบอย่างให้เราทุกเรื่อง
จริง ๆ ท่านสอนโดยการทำให้ดู
มากกว่าคำพูดสวยหรูที่ไม่เคยทำ
ท่านคือสิ่งเดียวที่ทำให้คนต่างชาติ
ต่างศาสนา ต่างภาษา ต่างความคิด
รัก ช่วย เหลือ ภักดี ศรัทธา
ในสิ่งเดียวกัน บางคนมองว่าท่านคือ
เทพเจ้า มองว่าท่านคือเทวดา มองว่าท่านเป็นหลากหลายอย่าง แต่แท้จริงท่านเป็นคนธรรมดาที่เสียสละ เหนื่อย
อดทน ขยัน ตั้งใจมากกว่าคนปกติเท่านั้นเอง
วันนี้พ่อไม่อยู่แล้วนะ คนไทยต้องเรากันสามัคคีกันให้พ่อเห็น ถึงเวลาแล้วที่พ่อจะได้พัก ถึงเวลาแล้วที่พ่อจะเป็นผู้มอง มองดูคนไทยนะคะพ่อ คนไทยทุกคนจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง ดอกไม้จันทน์ที่ลูกทำจะเป็นเปลวไฟเล็ก ๆ ที่จะส่งพ่อขึ้นสู่สวรรคาลัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น