อาสาพาสุข : Part I ( ณ สถานสงเคราะห์เด็กบ้านสงขลา)

ถ้าถามว่าการไปสถานสงเคราะห์บ้านเด็กสงขลาครั้งนี้ได้อะไรบ้าง?
บอกได้อย่างไม่ต้องคิดเลยว่าคือความสุข..

ความสุข..
ที่หาไม่ได้จากการดูหนัง ฟังเพลง หรืออ่านนิยายแบบที่ชอบทำ...
ความสุข..
ที่ได้จากการสร้างความสุขให้กับคนอื่น...

น้องๆที่นี่น่ารักมาก..
ถึงจะซนไปบ้างก็เถอะ

น้องดูมีความสุข..
ทั้งๆที่ชีวิตเขาไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างใครหลายๆคน...

ใครหลายๆคน..
ที่มองว่าตัวเองลำบาก
ทั้งๆที่เขามีบ้านให้อาศัย มีรถขับ และมีการศึกษา
ใครหลายๆคน..
ที่มีพ่อแม่อยู่ใกล้ๆ แต่บางครั้งก็ชอบมองข้าม
ใครหลายๆคน..
ที่ไม่ได้มีเชื้อร้ายติดตัวมาโดยกำเนิด
ใครหลายๆคน..
ที่ไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีเลย...

น้องคนหนึ่งที่ฉันนั่งอ่านนิทานให้ฟัง
ฉันถามน้องว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร...
เป็นคำถามเบสิค ที่ใครหลายๆคนเลือกที่จะถามเด็กๆ
"อยากเป็นคุณหมอ จะได้ช่วยเหลือคน"
นั่นคือคำตอบ..
ฉันนั่งยิ้ม อ่านนิทานให้น้องฟังต่อ และเปลี่ยนไปวาดรูป
น้องเล่าเรื่องราวต่างๆที่เจอมาให้ฟังอย่างตื่นเต้น
น้องดูมีความสุข...
และฉันก็ยังคงนั่งยิ้มเหมือนเดิม..

"กอดไหม"
ฉันถามก่อนที่น้องจะแยกย้ายกันไปทานข้าวเย็น
น้องหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเข้ามากอด
โบกมือลา และถือกระดาษแผ่นเล็กๆ 4-5แผ่นที่ฉันวาดรูปให้กลับไป ...

กระดาษ 4-5แผ่น..
ที่เขาตบมือทุกครั้งที่ฉันวาดเสร็จ
กระดาษ 4-5แผ่น..
ที่สร้างเสียงหัวเราะ
กระดาษ 4-5แผ่น..

"ที่ทำให้เขายิ้มกว้าง"

---------

นพรัตน์ ศศบ.ภาษาไทย ปี 1