เมื่อได้รับมอบหมายจากกองบรรณาธิการของจุลสารคณะมนุษย์ฯให้หาศิษย์เก่ามาแนะนำรุ่นน้องเข้าใหม่เรื่องการใช้ชีวิตในมหาลัย บรรณาธิการเฉพาะกิจ (เม.ย.56) อย่างเราก็นึกถึงโป๊บ โอ้ว...โป๊บเป็นศิษย์เก่ารุ่นแรกของเรารหัส 46 ตอนนั้นเค้ายังเอกดุริยางค์อยู่เลย แต่เป็นคนที่เรียนอังกฤษเก่งมาก ได้ A ของเราคนเดียวในชั้น หลังจากนั้นโป๊บย้ายมาเอกอังกฤษตอนปี 2 ความรักดนตรีของเค้ายังอยู่ จนเมื่อจบการศึกษา โป๊บก็ยังตามล่าฝันการเป็นนักร้องของเค้าอยู่และวนเวียนอยู่ในวงการดนตรี
นับถือๆ
เมื่อติดต่อโป๊บทาง FB ก็ได้รับคำตอบเร็วทันใจว่ายินดีจะเขียนถึงน้องๆให้ ดังที่เค้าตอบอีเมลกลับมา
----------
โป๊ปเขียนแบบสั้นแค่ครึ่งหน้
ต้องขออภัยในความยาวของบทความด้
แต่อาจารย์สามารถตัดทอนได้
โป๊ปลองเล่า เรียบเรียง และใช้ภาษาแบบสบายๆ
เหมือนนั่งลงเล่าเรื่องให้น้
ขอบคุณที่ให้โอกาสนี้กับโป๊ปด้
เป็นเกียรติมากๆครับ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับผม
โป๊ป กิดาพงศ์ วิบูลกิจ
(ลูกศิษย์ตัวอวบแต่ยิ้มเก่
----------------
สวัสดีครับ ผมชื่อนายกิดาพงศ์ วิบูลกิจ – โป๊ปครับ ผมจบจากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
เอกภาษาอังกฤษฮะ
ผลการเรียนจัดได้ปานกลางถึงปานกลางมากที่สุด อาจารย์เกือบทุกคนในภาควิชาจะรู้จักผมดี
เพราะผมเป็นลูกศิษย์แนวอินดี้แหกคอกฮะ คือตอนปี 1
ผมเรียนดุริยางคศาสตร์สากล แต่มาย้ายเอกตอนปี 2 เทอม 2 ครับ
เลยต้องพยายามมากกว่าเพื่อนๆร่วมเอกเป็นเท่าตัวในการตามเก็บหน่วยกิจให้ได้ตามเงื่อนไขในการย้ายมาเอกภาษาอังกฤษ
ตอนนั้นก็มีเหนื่อย มีท้อบ้าง
แต่ท้ายที่สุดแล้วเมื่อเรามุ่งมั่นมากพอก็ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอกครับ
ต้องขอบคุณกำลังใจดีๆทั้งจากคณะอาจารย์และทีมงานเพื่อนๆในภาควิชาทุกคนด้วยนะครับผม
– เป็นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย 4
ปีที่ผมมีความสุขมากจริงๆฮะ
ทุกวันนี้ผมเป็นนักดนตรีครับ
อย่างที่บอกตอนต้นฮะว่าผมเป็นลูกศิษย์แหกคอก คือเรียนจบเอกภาษาอังกฤษแต่ดันมาทำงานสายดนตรี
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องของความฝัน – สำหรับผม,
ผมมองว่าเป็นเรื่องของการใช้ชีวิตให้มีความสุขตามความรักความฝันของตัวเอง
แถมถ้าความรักความฝันก้อนนั้นสามารถเลี้ยงชีพและสร้างความภูมิใจให้ตัวเราได้ด้วย
จบสายวิชาสาขาไหนยังไงมาก็คงไม่สำคัญหรอกครับ – อย่าปล่อยให้วิชา
สาขาที่คุณเรียนจบมานิยามความคิด ตัวตน ความฝัน และชีวิตในอนาคตนะฮะ
ตอนนี้ผมกำลังมีความสุขและสนุกดีกับการไต่บันไดความฝันทีละขั้นอย่างแช่มช้าฮะ
กว่าที่จะมีอัลบั้มเต็ม (ซึ่งคาดว่าน่าจะวางแผงไม่เกินเดือนสิงหาคมปีนี้)
ผมใช้เวลารวบรวมความฝันให้มั่นคงมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยแล้วครับ ถ้าจะนับตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้
วงผมใช้เวลาสร้างรากฐานให้ความฝันของตัวเองถึง 10 ปีทีเดียวครับ
แต่สำหรับคำว่าความฝัน
– ไม่มีคำว่าสายหรอกครับ! อยากจะฝากถึงน้องๆนะฮะว่า
อย่าท้อแท้และหมดหวังในเวลาที่ความฝันเราไม่เป็นจริง
ความฝันบางอย่างอาจต้องใช้เวลามากกว่าที่เราคิดกว่ามันจะเห็นเป็นรูปเป็นร่าง อย่าเสียดายเวลาที่ใช้ทุ่มเทให้ความฝัน
เพราะนั่นคือสิ่งที่เราต้องแลกมาด้วยประสบการณ์ส่วนบุคคลครับ ล้มลุกคลุกคลานบ้าง,
เพราะบางครั้ง ถ้าเราไม่หัดเรียนรู้ที่จะหกล้ม
เราอาจไม่มีวันได้เรียนรู้วิธีลุกขึ้นยืนก็ได้
อีกอย่าง – หาเวลาทำกิจกรรมที่นอกเหนือจากการเรียนบ้างนะฮะ
ชีวิตช่วงในวันวัยมหาวิทยาลัยนั้นเหมาะสมที่สุดแล้วครับที่จะฉกฉวยเอาวันเวลาที่มีค่ามาสั่งสมประสบการณ์นอกห้องเรียนให้ตัวเอง ใช้ชีวิตให้เต็มที่ มีความสุขกับความฝัน
และจงตระหนักในความมหัศจรรย์ของมิตรภาพทั้งจากอาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้อง
และที่สำคัญ – เพื่อนๆเอาไว้ด้วยนะครับ
เพราะนี่คือสิ่งสำคัญที่มีค่าแบบที่เงินหาซื้อไม่ได้ครับ
ในฐานะศิษย์เก่าที่หัวใจยังใหม่อยู่ ผมขอฝากให้ทุกคนใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยให้สนุก
เต็มที่ และมีรอยยิ้มอยู่เสมอนะฮะ
แล้วเมื่อวันที่คุณมองย้อนกลับมาหามันอีกครั้งในอีกหลายสิบปีข้างหน้า
คุณจะพบว่ามันช่างวิเศษขนาดไหนที่ฉันได้ทำสิ่งนั้น สิ่งนี้ในช่วงเวลาดีดี 4 ปีในวันวัยนั้น – และสำคัญไม่แพ้กัน
ผมขอฝากศิลปินน้องใหม่ในสังกัดค่าย Chillin’ Groove Records ภายใต้การดูแลของ
พี่โก้ Mr.Saxman ด้วยฮะ
วงดนตรีของผมเป็นผลผลิตของกลุ่มคนตัวเล็กๆซึ่งมองโลกในแง่งาม
เนื้อหาเพลงถูกเล่าผ่านเรื่องราวด้านบวกของโลก เพิ่มผสมอารมณ์ขันลงไปในดนตรีสไตล์ Acoustic
Pop เจือกลิ่น Jazz นิดนิด … ขอฝากวง ‘จำปูน’
ในอ้อมใจพี่น้องชาวฟ้าเทาเราด้วยนะฮะ
สนับสนุนศิษย์เก่าตัวเล็กๆกลุ่มนี้ด้วยนะครับผม วางแผงพร้อมกันทั่วประเทศ
ไม่น่าจะเกินเดือนสิงหาคมนี้แน่นอนครับ! ขอบคุณมากๆครับ
ติดต่อ – ติดตามผลงานของ ‘จำปูน’ ได้ที่นี่ครับ
Reply:
ครูกำลังลำบากใจค่ะว่าจะตัดส่วนไหนดี(ด้วยความจำกัดของพท.สื่อ อิๆ) ขอบใจที่แชร์ประสบการณ์เรื่องราวน่ารักๆให้น้องๆรุ่นหลังๆได้เรียนรู้จากรุ่นพี่นะคะ เชื่อว่าขณะเขียนโป๊บน่าจะย้อนวัยเด็กไปเยอะจนได้เรื่องราวที่
เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวันวาน :)
-------------------
ถึงหนูจะยังไม่จบและยังไม่มีความรู้สึกแบบนั้นจิงๆ แต่หนูก้พอจะรู้สึกว่ามันลำบากแค่ไหนที่จะตามล่าความฝันของเรา เหนแบบนิหนูก้รุ้สึกโล่งอกลึกๆคะ ที่พี่เขาพูดว่า มันไม่สายเกินไปที่จะล่าฝัน เพราะบ้างครั้งมันอาจจะทำให้เราท้อได้ พี่เขาเปนแรงบันดาลใจที่ดีคะ อย่างน้องก้หนูคนนึงที่ตามหาฝันเหมือนกัน :)
ตอบลบดูจากสำนวนการเขียนแล้วพี่เค้าน่าจะเป็นคนอารมณ์ดี รู้สึกชื่นชมที่เค้าสามารถทำตามความฝันได้โดยไม่ล้มเลิกซะก่อน ถึงหนูจะมีความฝันมากมายแต่ก็ไม่เลิกไล่ตามความฝันเหมือนพี่โป๊บค่ะ
ตอบลบป.ล.ชอบเพลงชิงช้าของวงจำปูนที่อาจารย์ โพสมาก ความหมายดี ทำนองเพราะ (อิจฉาพี่โป๊บได้ยืนข้างๆพี่สิงด้วย^^)
หลังจากที่เอา comment ข้างต้นของเย็น & ฟิล์มตอบไว้ในบล๊อคเรื่อง "โป๊บ คนล่าฝัน" ไปให้โป๊บ นี่คือคำตอบจากเค้า
ตอบลบ-------
PoPe House PajiKuri
เย๊ ! เย๊ ! ดีใจมากๆเลยครับ
ถ้ามีโอกาสได้ตอบน้องๆทั้ง 2 คนกลับไป ผมก็อยากจะบอกมากๆเลยฮะว่า -- เวลาเราเดินตามความฝัน มันอาจไม่ง่ายอย่างที่ใจคิด .. แต่ก็ไม่เคยมีใครบอกไว้เช่นกันว่ามันยาก !
อย่านั่งรอปาฏิหาริย์ครับ -- เพราะจากประสบการณ์ของโป๊ป .. ปาฏิหาริย์จะเกิดจาก 'การลงมือทำ' อย่าง 'มีศรัทธา' ฮะ
คือทำมันไปเรื่อยๆ เดินหน้าทำมันต่อไป เฮ็ดในสิ่งที่เซื่อ เซื่อในสิ่งที่เฮ็ด ! อาจใช้พลังใจมากหน่อย เพราะฉะนั้น การหาวิธีสำรองพลังใจไว้ใช้ในยามขับคันจึงเป็นสิ่งสำคัญมากๆฮะ
จริงๆแล้วคงไม่เกี่ยวหรอกครับว่า จบเอก Eng มาแล้วจะต้องทำตามความฝันโดยการแหกคอกไม่ทำงานในสายนี้หรือไม่ ! คือ โป๊ปมีเพื่อนอีกหลายๆคนที่เค้าก็ดูแฮปปี้ มีความสุขดีกับตำแหน่งหน้าที่การงานตามโรงแรม รีสอร์ท หรือแม้แต่สนามบิน -- เพียงแต่ สำหรับโป๊ป, อาจบอกเล่าไว้เป็นตัวอย่างของคนที่มีความฝันอย่างแรงกล้าในสาย ในสาขาอื่น .. ถ้าน้องๆมั่นใจจริงๆว่าอยากเป็น อยากทำสิ่งใด โป๊ปขอเป็นกำลังใจให้ 'รากฝัน' นั้นแข็งแรงนะครับ หมั่นรดน้ำพรวนใจดูแลให้ต้นฝันงอกงามด้วยเน้อ
ดีใจจริงๆครับ ที่ความฝันเล็กๆของโป๊ป ได้ช่วยต่อเติมไฟฝันให้กับน้องๆและคนอื่นๆต่อไปได้ -- ถ้าทุกคนยังสนุกและไม่เหนื่อยที่จะฝันซะก่อน ก็คงเหมือนกับที่จอห์น เลนนอน เคยบอกไว้ก็ได้นะฮะ
a dream you dream alone is only a dream -
a dream you dream together .. is reality ^^
ได้อ่านบล็อกของพี่เขาแล้ว หนูรู้สึกฮึดขึ้นมาเลยค่ะ หนูก็เป็นเด็กเอกอังกฤษอีกคนที่หลงใหลในการเล่นดนตรี ความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักดนตรีของหนูมีอยู่มากพอๆกับการอยากเป็นครูภาษาอังกฤษ เมื่ออ่านเรื่องราวดีๆนี่แล้วทำให้ดูอยากจะทำตา่มความฝันให้ได้ทั้งสองอย่างเลย (โลภจัง) 555+++
ตอบลบคนเรามีฝัน 108 ประการค่ะ ฝันแค่ 2-3 อย่างของหนูยังน้อยค่ะ เมื่อเทียบกับครู อิๆ มุ่งมั่นกับมันนะคะ สักวันมันจะเป็นจริง มีคำกล่าวว่าหากเราใช้เวลากับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นเวลา 1 ชม./วัน
ลบภายในหนึ่งปีเราก็ฝึกมันมาแล้ว 365 ครั้ง มันจะเพิ่มความชำนาญและประสบการณ์ให้เราค่ะ
สู้ๆ
อย่างครูนกก็เป็นอีกหนึ่งคนที่มีฝันหมื่นล้านประการอยู่ในหัว
ตอบลบจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเดินสะดุดโน้น ชนนี่ เพราะหนักหัวนั่นเอง
ปล. ขอเป็นกำลังใจให้ "ศิษย์เก่าที่หัวใจยังใหม่อยู่" ด้วยคน
สุดยอดครับที่ได้ทำตามความฝัน
ตอบลบขอเป็นกำลังใจสร้างสรรค์ผลงานให้กับสังคมต่อๆไปนะครับ