ตะกร้าของยาย(ใบนั้น)

"อาสามักรับบท "หนัก"

มีเรื่องจะเล่า: เมื่อวันส.22 กพ. 63 เรานั่งรถสองแถวไปหาดใหญ่ บนรถมีคุณยายแก่ๆ ถือทั้งถุงต้นไม้และตะกร้าสานแบบค้าขาย ตอนจะลงรถที่คอหงส์ นกช่วยยายถือต้นไม้ ส่วนนร.ชายมัธยมคนนึง เค้าไม่ได้ลงรถนะ แต่ก็ช่วยส่งตะกร้าตามหลังคุณยายมา ด้วยความที่พยายามจะเป็นคนดี(ต่อ) นกเลยช่วยถือจากจุดลงรถมาถึงจุดขึ้นรถโดยสารหลังคาสูงที่จะไปทางมอ.หาดใหญ่ (เราจะไปลงวัดโคกนาว ซึ่งนี่ก็เข้าใจผิดว่าคือวัดโคกสมานคุณ)



ตะกร้ายายหนักมาก! ยายถึอได้ไง เราถือระยะไม่ไกลสักเท่าไหร่ก็เมื่อยมาก นกแอบวาง 1 ครั้งบนขอบกระถางต้นไม้แล้วเดินต่อ ยายบอกยิ้มๆว่ามันหนักนะ (ย๊าย! ทำไมเพิ่งบอก) นึกถึงย่า/ยาย ที่เคยแบกตะกร้าสมัยก่อนเลย คนสมัยก่อนเค้าแข็งแรงและอดทนต่องาน(หนัก)จัง เค้าไม่มี FB เอาไว้ให้บ่นด้วยอ่ะ

เวลาที่เห็นคนอาชีพอื่น ที่ใช้แรงงาน เช่นพี่แม่บ้าน ลุงยาม ทำหน้าที่ตนเองอย่างแข็งขัน ใจนึงเราก็รู้สึกว่าโชคดีที่มีงานทำแบบสบาย