เรียงความโครงการส่งเสริมการอ่าน: บ้านสงขลา (4)

สถานที่แห่งนี้ที่ใครเขาเรียกกันว่า สถานสงเคราะห์เด็กบ้านสงขลา  

ที่แห่งนี้ยังมีเด็ก ๆ หลายชีวิตที่ยังรอคอย  และโหยหาไออุ่น  ความรัก  และความสุข  

ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ขาด พวกเขานั้นยังรอรับ  รอคนมาเติมเต็มอยู่ 

ครั้งหนึ่งในสถานสงเคราะห์เด็กบ้านสงขลา  ดิฉันเคยได้ไปแบ่งปันความสุขแก่เด็ก ๆ เหล่านั้น 

สิ่งแรกที่สามารถให้แก่กันและส่งถึงกันได้คือ  “รอยยิ้ม”  จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันก็สามารถขยับความสัมพันธ์สานไมตรีต่อกันหลังจากนี้ได้ไม่ยาก  ฉันเห็นรอยยิ้มที่แปะไว้บนใบหน้าน้อย ๆ และรับรู้ความหมายนัยน์ตาดวงน้อยทั้งคู่ที่ต่างรับความสุขที่ได้หยิบยื่นให้อย่างไม่ลังเล  ด้วยความไร้เดียงสาของเด็กชวนพูดคุยได้ทุกเรื่องเรื่อย ๆ จนสนิทกันระดับหนึ่ง  ความรู้สึกในวันนี้ที่ฉันรับรู้ได้คือ  ความอบอุ่น  เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา  เป็นความรู้สึกที่ประทับใจ

ครั้งหนึ่งที่ฉันสามารถสร้างความสุขให้พวกเขาได้  เป็นความสุขที่ได้แบ่งปันโดยไม่ต้องจ่ายเงิน  

สามารถจดบันทึกไว้ในใจของเด็ก ๆ ได้และตัวฉันร่วมด้วย  เป็นภาพความทรงจำที่ถูกพิมพ์ไว้ในใจ 

ที่หวนกลับไปนึกถึงทีไรก็จะยิ้มออกมาได้ทุกที  แม้เวลาที่เราได้พบปะนั้นจะน้อยชั่วโมง  

แต่ทุกเวลาที่อยู่ที่แห่งนี้ถูกใช้ไปโดยไม่เสียเปล่า  คำพูดจา  เสียงหัวเราะ  เสียงเพลงที่โห่ร้อง 

ท่าเต้นที่โยกย้ายของน้อง ๆ  อ้อมกอดที่น้องๆวิ่งเข้ามากอด  การบ้านที่ได้สอนให้  และคำบอกลาจากกัน 

ล้วนแล้วเป็นการสร้างความสุขอย่างเล็ก ๆ ที่เรียกว่า  “ความอบอุ่น”  ที่มีให้กันแก่กันได้  

และฉันจะเก็บภาพความประทับใจเหล่านี้ไว้ตลอดไป      

---------------------ศศินิภา ศึกษาศาสตร์ เอกไทย ปี 3 -----------------------------------------------