จากที่ดิฉันได้ไปที่สถานสงเคราะห์สงขลา ได้เห็นน้องๆทุกคนที่นั่นน่ารักมากและน่าสงสาร
ซึ่งจากการที่ดิฉันได้พูดคุยกับน้องๆ แล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้มีโอกาสกว่าน้องๆที่นี่
ทุกคนมีแววตาที่เศร้าหมอง
ดูแล้วรู้ได้เลยว่าเด็กขาดความรักความอบอุ่นเป็นอย่างมาก
แต่จากการที่ได้พูดกับน้องๆ หลายๆ
คนซึ่งทางสถานสงเคราะห์ได้ให้ความช่วยเหลือน้องๆเป็นอย่างดี
ทั้งด้านการศึกษา ด้านสุขภาพ
อาหารการกินและที่อยู่อาศัย
ถึงแม้ว่าเด็กอาจจะมีทุกอย่างที่พอดำรงชีวิตได้ตามปัจจัย 4
แต่ล้วนที่ต้องการความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่เหมือนเด็กทั่วไปที่ควรจะได้รับ
เด็กที่นี้มีความน่าสงสารซึ่งผิดจากเด็กที่อยู่ข้างนอกที่ได้รับโอกาสและการเลี้ยงดูที่ทะนุถนอมเป็นอย่างดีจากพ่อแม่
จากการที่ดิฉันได้เข้าไปสัมผัสกับน้องๆที่นี้ ความรู้สึกแรกที่รู้ได้เลยคือ รู้สึกแย่ที่เห็นน้องๆตัวเล็กๆที่ร้องไห้
ถ้าเป็นฉันที่ร้องไห้ก็คงมีพ่อแม่มาคอยปลอบแต่น้องๆที่นี้มีแค่พี่เลี้ยงที่คอบปลอบ
ซึ่งพี่เลี้ยงก็มีไม่มากและดูแลเด็กๆได้ไม่ทั่วถึงเห็นแล้วสงสารมาก
อยากให้ใครๆหลายๆคนที่มีโอกาสดีกว่าน้องๆเหล่านี้มาเห็นแล้วเก็บไปคิดว่าตัวเองทำได้เหมาะสมกับโอกาสที่พ่อแม่มอบให้หรือยัง เพราะเด็กที่เกิดมาพร้อมมักทำตัวไม่ดี
ส่วนเด็กที่ลำบากมักทำตัวดีเพื่อที่ดึงตัวเองให้สูงขึ้นจากเดิม ความรู้สึกและประทับใจที่ได้รับในครั้งนี้คือการให้โอกาสคนอื่นและมองคนอื่นด้วยใจที่บริสุทธิ์และเป็นผู้ให้ที่ดี แค่นี้ชีวิตของเราก็จะมีความสุข
---------------------ชฎารัตน์ คณะมนุษยศาสตร์ เอกไทย ปี 3-----------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น