The Hundred-Foot Journey เป็นหนังแห่งปีที่เราขอยกนิ้วให้ หากใครได้ดูจะรู้สึกลุ้นไปกับเนื้อเรื่อง ไม่อยากให้จบ แต่เมื่อจบมันช่างให้ความรู้สึกอิ่มเอมใจ
ตอนนั่งเครื่องบินกลับจากญี่ปุ่นด้วยสายการบิน Delta เราพยายามหาหนังดูสักเรื่องสองเรื่องเพื่อไม่ให้การเดินทาง 6 ชม.จากสนามบินนาริตะ - สุวรรณภูมิ ไกลจนเกินไป หลังจากหาอยู่หลายเรื่อง ก็มาสะดุดที่เรื่องนี้ เพราะเห็นว่ามีคนอินเดียนำแสดง น่าจะมีมุมมองใหม่ๆมานำเสนอ ตอนแรกคิดว่าเป็นหนังบอลลีวู๊ด ผลิตโดยผู้กำกับอินเดีย แต่กลายเป็นว่าเมื่อดูจนจบ ขึ้นชื่อ Steven Spielburg และมารู้ทีหลังว่ามี Opera Winfrey เป็น producer ด้วย
ว๊าว... ว่าทำไมมันออกมาดี ละเมียดละไม และไม่สะดุดตลอดเรื่อง
------------
หนังนำเสนอผ่านการทำอาหารแข่งขันกันของพ่อครัวอินเดียและฝรั่งเศส ซึ่งต่างก็ภูมิใจกับอาหารชาติตนเอง จนหลงลืมไปว่าอาหารของชาติอื่นๆก็ดีไม่แพ้กัน การยึดมั่นถือมั่น ไม่ปล่อยวาง ทำให้เกิดบรรยากาศสงครามย่อมๆ ที่กว่าแต่ละฝ่ายจะเปิดใจยอมรับความต่างทางรสชาติและความคิดก็ทำให้พระเอกของเราเหนื่อย
การทำอาหารเป็นการแสดงออกทางวัฒนธรรมอย่างหนึ่งที่คนในชาติล้วนภาคภูมิใจ ในท้องเรื่อง อินเดียก็ยังนำเสนอเครื่องเทศ (ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ทั่วโลกรู้จักอินเดีย) เราว่าเมื่อหนังเรื่องนี้ออกฉาย คนดูน่าจะอยากไปชิมอาหารอินเดียมากขึ้น รวมทั้งเราด้วยที่ถึงแม้จะได้ลองอาหารอินเดียมาบ้างที่อเมริกา แต่ก็เรียกว่ายังชิมไม่หมด และยังกินไม่ได้ทุกอย่างเพราะรู้สึกว่ากลิ่นเครื่องเทศมันแรง
ดูเรื่องนี้แล้วก็คิดถึง Khyati & Rakesh ซึ่งเคยทำอาหารอินเดียให้กิน เราเคยมีโอกาสช่วย Khyati ทำอาหารอินเดียด้วย อิๆ แอบภูมิใจในตัวเอง :)
เพราะมีคนอินเดียนำแสดง 55555555555
ตอบลบว่าแต่อยากแสดงนำร่วมกะเค้าปะจ้ะ