ภาษาน่ารัก: ภาษาลาว

เราชอบภาษาลาว เราว่ามันเรียบง่ายและไม่ต้องแปลความมาก มาคราวก่อนซื้อหนังสือหัดเขียน ก.ไก่ กลับไป 1 เล่ม แล้วก็เพลิดเพลินกับการเอาเข้าชั้นเรียนเพื่อให้นิสิตได้ร่วมเรียนรู้ภาษาลาว ตอนนี้เมื่อการเตรียมตัวเข้าสู่อาเซียนเป็นเรื่อง in trend นิสิตถามว่าเราจะเปลี่ยนจากสอนอังกฤษไปสอนภาษาลาวกันเลยมั๊ย ฮี่ๆ เนื่องจากเราเข้าใจภาษาลาวแต่ก็ไม่ 100% ออกแนวพอจะเข้าใจความแต่จะให้พูดก็ไม่ค่อยได้ เมื่อไปลาวครั้งนี้เลยซื้ออีก 1 เล่ม (ของเก่าไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว) ราคาถูกกว่าครั้งก่อนที่ซื้อที่สนามบิน 80 บ. ราคาตามท้องตลาดแค่ 20 บ. เอง

เวลาเห็นภาษาลาวน่ารักๆ เราเลยอดแชะภาพไม่ได้
เริ่มตั้งแต่บัตรขาเข้าขาออกประเทศลาว

บัตรขาออก = บัตรแจ้งออกเมือง
ยิง =   ผู้หญิง

"ซื้อปี้ทางนี้"

ปี้ = ตั๋ว

พิพิธภัณฑ์พระธาตุทอง
ปอดควันยาสูบ = Smoking-free museum
(คำว่ายาสูบ บ้านเราก็ยังใช้กันอยู่)

คำที่เรามักเอามาพูดกับนิสิต คือ หากขอถุงพลาสติกที่นี่ต้องขอ "ถุงยาง" ฟังแล้วชวนให้คิดไปอีกแง่ :)
หรือหากจะบอกว่าผู้ชายคนนี้หล่อจัง ก็จะบอกว่า "เจ้าชู้จัง" (อืม...หรือว่าความหล่อกับความเจ้าชู้มันมักมาคู่กันน๊า...)

ยังมีคำว่า จอก  = แก้ว
วี = พัด

ตอนที่ไปแวะตลาดสดลาว เราไม่ได้ซื้ออะไรจากร้านที่ไปยืนๆดู เราสนใจภาษาลาวที่เขียนแปะไว้มากกว่า "ร้านส้มผักแซ่บ มาก น้อย ..." (อ่านไม่ออกอีกต่อไป ยากเกินความสามารถ แต่การใส่เครื่องหมายลูกน้ำ (...) ทำให้ดูดีมีชาติสกุล อิๆ เหมือนจะอ่านออก แต่ละเอาไว้ฐานที่เข้าใจ :)