Student's Teacher Evaluation

แสดงค่าเฉลี่ยระดับความเห็นเกี่ยวกับการเรียนการสอนโดยนิสิต เฉลี่ยจากรายวิชาที่สอนโดยอาจารย์ จำแนกตามข้อรายการ

ประจำปีการศึกษา 2555 ภาคการศึกษาที่ 2

อ. ดิญะพร วิสะมิตนันท์

ผลการประเมินภาพรวม

จำนวนนิสิตที่ประเมิน69 คน / จำนวนครั้งที่ประเมิน 69 ครั้ง

ตอนที่ 1 ข้อมูลการประเมินตนเอง เฉลี่ย SD 1. นิสิตเข้าเรียนตรงเวลาและเข้าเรียนสม่ำเสมอ 4.28 0.78 2. นิสิตเตรียมความพร้อมก่อนเข้าเรียนและทบทวนบทเรียน 4.12 0.76 3. นิสิตมีส่วนร่วมในกิจกรรมชั้นเรียน 4.41 0.65 4. นิสิตกระตือรือร้นในการค้นหาความรู้เพิ่มเติม 4.25 0.72 5. นิสิตสามารถนำความรู้ที่ได้รับไปใช้ประโยชน์ 4.39 0.65 4.29 ตอนที่ 2 ข้อมูลการสอนของอาจารย์ เฉลี่ย SD 1. ผู้สอนเป็นแบบอย่างที่ดี เข้าสอนและเลิกสอนตรงเวลาอย่างสม่ำเสมอ 4.36 0.73 2. ผู้สอนแจ้งวัตถุประสงค์และเนื้อหารายวิชาชัดเจนตามรายละเอียดของรายวิชา (มคอ.3) 4.33 0.68 3. ผู้สอนแจ้งเกณฑ์และวิธีการประเมินผลล่วงหน้าชัดเจน 4.26 0.74 4. ผู้สอนสอนเนื้อหาครบถ้วนตามรายละเอียดของรายวิชา (มคอ.3) 4.32 0.70 5. ผู้สอนตั้งใจและกระตือรือร้นในการสอน 4.61 0.57 6. ผู้สอนใช้เทคนิคและวิธีการถ่ายทอดความรู้ที่เหมาะสม 4.45 0.65 7. ผู้สอนใช้สื่อการสอนอย่างเหมาะสมและสอดคล้องกับเนื้อหาวิชา 4.51 0.61 8. ผู้สอนเปิดโอกาสให้ผู้เรียนซักถาม แสดงความคิดเห็น รวมทั้งรับฟังความเห็นของผู้เรียน 4.58 0.63 9. ผู้สอนประเมินผลการเรียนอย่างเป็นระบบและเหมาะสม 4.42 0.67 10 ผู้สอนแทรกคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยมที่ดีงามอย่างเหมาะสม 4.45 0.68 4.43 ตอนที่ 3 ข้อมูลด้านสภาพแวดล้อมและสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้ เฉลี่ย SD 1. ห้องเรียน / ห้องปฏิบัติการเพียงพอ 4.20 0.70 2. วัสดุ อุปกรณ์ในห้องเรียน/ห้องปฏิบัติการพร้อมใช้งาน 4.12 0.70 3. บรรยากาศในห้องเรียนเอื้อต่อการเรียนรู้ แสงสว่างพอเพียง สะอาด ปราศจากเสียงรบกวน 4.23 0.75 4. ขนาดของห้องเรียนเหมาะสมกับจำนวนผู้เรียน 4.25 0.72 5. การจัดตารางเวลาเรียนเหมาะสมและเอื้อต่อการเรียนรู้ 4.01 0.87 4.16

เพิ่มเติม 1. ขอบคุุณค่ะอาจารย์นกที่สอนพวกเราอย่างมุ่งมั่นและตั้งใจ ขอบคุณค่ะที่อาจารย์ช่วยเปิดประสบการณ์การเรียนรู้ที่หลากหลายและเพิ่มพูนประสบการณ์ในการเรียนในมหาวิทยาลัยให้กับนิสิต ขอบคุณค่ะ 2. อาจารย์เป็นคนที่มีความรู้รอบตัวมากมาย มีการสอนที่ไม่น่าเบื่อชอบหาสิ่งใหม่ๆและประสบการณ์ดีๆมาเล่าแก่นิสิต ทำให้การเรียนวิชานี้น่าสนใจมากขึ้น 3. - 4. สอนดี ไม่ได้สอนแต่วิชาการเท่านั้น ยังสอนในเรื่องความรู้รอบตัว อาจารย์น่ารักมากกกกก 5. อาจารย์สอนดีมาก นักเรียนมีส่วนร่วมในการเรียนการสอน สามารถซักถามและอาจารย์ตอบแล้วได้คำตอบชัดเจน อาจารย์มีการแนะนำและแบ่งปันประสบการณืของอาจารย์แก่นักเรียน บรรยากาศการเรียนการสอนเอื้ออำนวยกับการเรียนการสอนมาก ได้ความรู้นอกบทเรียนมากด้วย 6. A very interesting class, love teaching strategy and also the activities inside and outside the class 7. อาจารย์สอนดีมากคะ สอนจนทำให้เปลี่ยนความคิด มีทีกษะต่างๆมากมาย ทำให้มีโลกกว้างมากขึ้น 8. สอนสนุกไม่น่าเบื่อ โดยเอาประสบการณ์ของผู้สอนมาสอนนักเรียนทำให้นิสิตมีความรู้มากกว่าในตำรา ---------------------------------------- หนังสือเล่มหนึ่งเคยแนะนำเอาไว้ว่ากลวิธีสร้างสุขง่ายๆอย่างหนึ่งคือ การหาความสุขให้ได้ 3 อย่างใน 1 วัน (อะไรก็ได้ที่ทำให้รู้สึกดี ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่)  และก็จดบันทึกเอาไว้ เพื่อว่าจะได้เปลี่ยนความคิดไปในเชิงบวก และหากวันนั้นยุ่งๆหรือมีเรื่องกวนใจ อย่างน้อยเมื่อนึกๆไป ก็จะเห็นว่ามีความสุข 3 อย่างเกิดในวันนี้แล้ว นี่เป็นที่มาของการเขียนบล๊อคครั้งนี้ เอาง่ายๆด้วยการไป copy & paste ผลการประเมินผู้สอนของเทอม 2/2556 มาแปะไว้ที่นี่ เทอมนี้นิสิตถูกกำหนดให้ประเมินอาจารย์ออนไลน์ตั้งแต่ 5 กพ.-5 มีค. 56 ปกติแล้วมักจะเห็นผลการประเมินประมาณกลางมีค. แต่ปีนี้เร็ว แม้นิสิตยังประเมินไม่ครบทุกคน ฝ่ายคอมฯก็เอามาแปะให้อาจารย์ดูเรื่อยๆแล้ว เมื่อวานซืนนศ.ประเมิน 50 คน วันนี้ (28/02/56) นิสิตเข้ามาประเมิน 69 คนแล้ว ผลประเมินออกมาดีเกินคาด (หรือเพราะยังเป็นนิสิตส่วนน้อยที่เข้าประเมิน อิๆ) ปกติมักอยู่ที่ 4 ต้นๆ เต็ม 5 แต่หนนี้ได้ 4.43 เราคิดว่านิสิตจะให้คะแนนสูงสุดเราที่การเข้าห้องตรงเวลา (4.36) รองลงมาก็จะเป็น การเปิดโอกาสให้ผู้เรียนซักถาม แสดงความคิดเห็น (4.58)เพราะทุกปีคะแนนตรงนั้นมักสูงสุด แต่คราวนี้คะแนน4.61 กลับอยู่ที่ผู้สอนตั้งใจและกระตือรือร้นในการสอน อันนี้เป็นข่าวดี ในขณะเดียวกันแสดงว่าเราก็คาดความคิดของนิสิตคลาดเคลื่อนเล็กน้อย สงสัยตอนสอนเราเผลอทำตาวาวๆ เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ จนทำให้ดูเหมือนกระตือรือร้น เคยมีน้องคนนึง (น่าจะเป็นเค้ง)บอกเราว่าเรามักดูตื่นเต้นกับอะไรรอบๆตัวไปหมด และเล่าเรื่องได้ดี เพราะผู้เล่าตื่นเต้นไปกับมันด้วย เราว่านักเล่าเรื่องที่ดีน่าจะเป็นครูที่ดีได้ เพราะทำให้เรื่องเหล่านั้นดูมีมิติน่าสนใจ ในความคิดเรา การจะมีเรื่องมาเล่าได้ เราต้องอ่านมาเยอะ ทำอะไรมาเยอะ ถึงจะมีประสบการณ์นู่นนี่นั่นมาแชร์ได้ เราเคยบอกนิสิตว่าเราตั้งต้นอาชีพด้วยการเป็นครู+เป็นผู้ประสานงานโครงการประชุมนานาชาติ และเปลี่ยนที่ทำงานมาที่มหาลัยทักษิณ ทำให้ประสบการณ์ด้านอื่นเรายังไม่กว้าง เราจึงต้องหมั่นทำโน่นทำนี่เพื่อจะได้เก็บประสบการณ์นั้นๆมาเล่าต่อ การหาอะไรทำที่ท้าทายตัวเองเรื่อยๆจะทำให้ไม่หยุดนิ่ง นี่คือ "การพัฒนาตัวเองและอาชีพ" ในแบบของเรา ------------------------------------------- ------------------

Vientiane on weekends: Part 1

 

 

 

หลังจากที่เคย backpack ไปลาวเมื่อ 3 ปีก่อนกับมด ก็หมายมาดว่าจะต้องไปลาวอีกให้ได้ เนื่องจากยังติดใจอยู่ คราวที่แล้วไปเที่ยวโดยไม่มีไกด์ท้องถิ่น คราวนี้โชคดีเมื่อรู้จักกับน้องวัน เราก็ได้ไปแบบรู้ลึก รู้จริง (ที่ไหนที่คนลาวไป ก็ได้ไปที่นั้นด้วย ไม่เหมือนคราวก่อนที่มักจะไปยังจุดท่องเที่ยวใหญ่ๆที่นักท่องเที่ยวมักไปกัน)

คราวนี้เรามากับคนใหญ่คนโตคืออธิการบดีกับคณบดี และ อ.เจี๊ยบ เพื่อลงนามความร่วมมือกับวิทยาลัย Soutsaka College of Technology & Management เป็นโปรแกรมเร่งด่วนมาก บินเช้าวันเสาร์กลับบ่ายวันอาทิตย์ แอบเกร็งเล็กน้อยก่อนมา ฮ่าๆ โชคดีที่ทั้งอธิการบดีและคณบดีเป็นคนง่ายๆ เป็นกันเอง ไปไหนไปกัน


น้องวันมารับที่สนามบินด้วยรถตู้ของวิทยาลัย เราไม่ได้เจอกับวันเลยตั้งแต่กลับมาจากอเมริกา วันยังน่ารัก มีน้ำใจและทำงานอย่างมืออาชีพเหมือนเดิม

แซ่บแบบลาว


มาถึงลาวด้วยสายการบินไทยซึ่งแจกส้มตำเนื้อแดดเดียวบนเครื่องเพื่อเรียกน้ำย่อย แซ่บหลาย
เราเริ่มคิดถึงมื้ออาหารที่ลาวจะอร่อยเด็ดขนาดไหน จำได้ว่ามาลาวครั้งแรกไม่คิดถึงอาหารไทยเลย เพราะที่นี่อาหารอร่อยมากๆ

น้องวัน น้องโหยด และสาลี่ พาไปกินมื้อแรกที่ร้านขายเฝอ(หรือก๋วยเตี๋ยวแบบลาว)
อ๊ะ เรานึกได้ว่ายังไม่ได้ดื่มชาเย็นเลยวันนี้ ขอสั่ง “ชาเย็น” โลด

 

อะไรกันเนี่ย สั่งชาเย็น ได้ชาดำมา มันไม่ใช่นะ หันไปเห็นแก้วของรองผอ.เห็นแก้วชาเย็น ถามเค้าว่าเสิร์ฟผิดรึเปล่า (อยากจะตู่เอาแก้วโน้นอ่ะ)

น้องวันบอกว่าจะต้องสั่งว่า “ชาใส่นม” ถึงจะได้ดื่มชาเย็น โห…นี่ขนาดว่าเราพยายามศึกษาภาษาลาวมาแล้ว ยังพลาด


เฝอ: มื้อแรกที่ลาว

เฝอของลาวมีหลายขนาด พนง.เสิร์ฟถามว่าเอาขนาดไหน “น้อย กลาง จัมโบ้” เราเหลือบไปเห็นชามก๋วยเตี๋ยวของเค้าแล้วตกใจขนาด สั่ง”น้อย”ไว้ก่อน ปลอดภัยสุด จะได้ไม่กินเหลือ เดี๋ยวเสียชื่อสมาชิก Green Peace แย่เลย


เอ่อ...นี่ขนาดเล็กแล้วเหรอคะ มันถ้วยก๋วยเตี๋ยวของไทยขนาดปกติที่เรากินกันเลยนะเนี่ย
บนโต๊ะ มีขวดน้ำปลาขนาดใหญ่ ตั้งเอาไว้ให้ปรุงเอง มีผักเยอะมากๆเต็มโต๊ะ

โอ๊ะโอ... มีกะปิ(จากเมืองไทย)ด้วย มันเอาไว้กินกับอะไรเนี่ย สอบถามวัน(อีกที) วันเลยโชว์ให้ดูว่าเอาผักมาจิ้มกับกะปิ แล้วก็กินแกล้มกับเฝอ หรือจะใส่ลงไปในก๋วยเตี๋ยวก็ได้ อืม...ขอกินแบบไม่ปรุงอย่างที่เราชอบดีกว่า




กินอิ่ม (จริงๆอิ่มตั้งแต่อยู่บนเครื่องบิน) แล้วก็รีบเข้าที่พัก เพื่อจะได้ไปยังวิทยาลัยของวันกันต่อ จะต้องเซ็น MOU ตอน 15.30 น. คุณครูที่นั่นดูเป็นมิตรและใจดี หลังเซ็นเสร็จก็จะได้ทำความร่วมมือในการแลกเปลี่ยนนิสิตและบุคลากรกันต่อในเดือนเมษา 2556

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------

 

หมากอะโวคาโดของโปรด

ก่อนมาลาวเราอ่าน review จากเว็บ pantip มีคนที่เคยไปลาวบอกไว้ว่าที่นี่มีอะโวคาโดขาย

โอ้ว...เราตาโต ผลไม้สุดโปรดของเราตอนแรกก็ยังไม่คิดว่ามันจะมีสักเท่าไหร่ เพราะมันดูเป็นผลไม้ฝรั่ง แต่เมื่อรู้ว่าที่เชียงใหม่ก็มีการปลูกเหมือนกัน อืม...เลยออกอาการดีใจ การตามล่าหาอะโวคาโดของเราได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว




ภาษาลาวคำว่า ผลไม้= หมากไม้

ดังนั้นจากตรรกะนี้อะโวคาโดก็จะถูกเรียกว่า หมากอะโวคาโด (ฟังจั๊กจี้จัง เหมือนกับศัพท์ยุคเก่าเลย)

ที่เวียงจันทน์เวลาจะซื้อน้ำอะโวคาโดปั่น จะเริ่มจากการซื้อผลอะโวคาโดก่อน หลังจากนั้นก็เอาไปให้แม่ค้าปั่นให้ ว้าว...มันกิโลละ 140 บ. เองอ่ะ ในขณะที่ราคาเมืองไทยพุ่งพรวดไปอยู่ที่ลูกละ 60 บ. (ราคาตลาดหาดใหญ่)

เราเลยซื้อ 1 กก.และก็ทะนุถนอมอย่างดี เอาขึ้นเครื่องกลับบ้าน

แง...ด้วยความขี้ลืมของข้าพเจ้าซึ่งฝังรากจนเป็นสันดาน ตอนที่เอาไว้ใต้ที่นั่งด้านหน้าบนเครื่องบิน ด้วยความที่ที่นั่งมันคับแคบและเรานั่งไม่เป็นสุก เอาเท้าไปวางบนกระเป๋า ตอนที่เหยียบลงไปรู้สึกเหมือนเท้าสัมผัสความไม่เรียบของกระเป๋าก็ยังไม่รู้สึกอะไร

โอ๊ะโยะโย๋... มาคิดได้อีกทีตอนถึงสนามบินสุวรรณภูมิ อะโวคาโดของช๊าน...นิ่มหมดแล้ว กลับถึงบ้านรีบลองเจี๊ยะ 1 ลูก อยากจะบ้า ไม่อร่อยซะแล้ว

หอบหิ้วมาเพื่ออะไรเนี่ย

เสน่ห์อาหารลาว

หลังจากลงนามความร่วมมือ ทำเรื่องที่เป็นความรับผิดชอบทางวิชาการเสร็จแล้ว น้องสาลี่กับโหยดก็พาพวกเราไปตลาดเช้า ไกลจากตัวเมืองเวียงจันทน์เล็กน้อย

สภาพตลาดสดของที่นี่ก็คล้ายๆเมืองไทย ของสดทั้งหลายที่ขายเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าคนแถวนี้เค้ากินอะไรกันเป็นอาหารหลัก อาทิ น้ำปลาร้า (เราซึ่งไม่เคยกินและไม่อยากกินตอนอยู่ไทย แต่เมื่อไปกินอาหารลาวเต็มรูปแบบ มีน้ำจิ้มใส่น้ำปลาร้า โอ๊ะโอ ไม่อยากเชื่อมันอร่อยอ่ะ)

 

 

 

เราเห็นมีขายน้ำปลาร้า และผัก ผลไม้ เต็มไปหมด แม้แต่ข้าวสารก็มีส่งมาขายจากเมืองอื่น ตอนแรกเราคิดว่าลาวรับสินค้ามาจากฝั่งไทยเป็นส่วนใหญ่ เพราะไม่เห็นว่าพื้นที่ที่เวียงจันทน์เป็นพื้นที่การเกษตรเลย  ไกด์บอกว่าสินค้าส่วนใหญ่มักมาจากเมืองอื่นๆ ผัก ผลไม้จะมาลงที่ตลาดเช้าตอนเช้ามืด

แม้แต่เชื้อฟืนขนาดเล็กๆก็มีขาย เห็นราคาแล้วแบบว่าของแพงๆทั้งนั้น 12000 กีบ 150000 กีบ โอ้ว...เหมือนว่าได้จับเงินเป็นฟ่อนๆ ช่างรวยแท้

พวกเราได้ลองชิมขนมพื้นบ้านของลาวด้วย อร่อยดีแฮะ

กล้วยทอดที่นี่ชิ้นใหญ่มากๆ ข้างๆกล้วยทอดในถาดจะเป็นขนมปังทอด คงทอดทั้งแผ่น อย่างหลังไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่เพราะมันอมน้ำมันเล็กน้อย

-----------------------------------

ภาษาน่ารัก: ภาษาลาว

เราชอบภาษาลาว เราว่ามันเรียบง่ายและไม่ต้องแปลความมาก มาคราวก่อนซื้อหนังสือหัดเขียน ก.ไก่ กลับไป 1 เล่ม แล้วก็เพลิดเพลินกับการเอาเข้าชั้นเรียนเพื่อให้นิสิตได้ร่วมเรียนรู้ภาษาลาว ตอนนี้เมื่อการเตรียมตัวเข้าสู่อาเซียนเป็นเรื่อง in trend นิสิตถามว่าเราจะเปลี่ยนจากสอนอังกฤษไปสอนภาษาลาวกันเลยมั๊ย ฮี่ๆ เนื่องจากเราเข้าใจภาษาลาวแต่ก็ไม่ 100% ออกแนวพอจะเข้าใจความแต่จะให้พูดก็ไม่ค่อยได้ เมื่อไปลาวครั้งนี้เลยซื้ออีก 1 เล่ม (ของเก่าไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว) ราคาถูกกว่าครั้งก่อนที่ซื้อที่สนามบิน 80 บ. ราคาตามท้องตลาดแค่ 20 บ. เอง

เวลาเห็นภาษาลาวน่ารักๆ เราเลยอดแชะภาพไม่ได้
เริ่มตั้งแต่บัตรขาเข้าขาออกประเทศลาว

บัตรขาออก = บัตรแจ้งออกเมือง
ยิง =   ผู้หญิง

"ซื้อปี้ทางนี้"

ปี้ = ตั๋ว

พิพิธภัณฑ์พระธาตุทอง
ปอดควันยาสูบ = Smoking-free museum
(คำว่ายาสูบ บ้านเราก็ยังใช้กันอยู่)

คำที่เรามักเอามาพูดกับนิสิต คือ หากขอถุงพลาสติกที่นี่ต้องขอ "ถุงยาง" ฟังแล้วชวนให้คิดไปอีกแง่ :)
หรือหากจะบอกว่าผู้ชายคนนี้หล่อจัง ก็จะบอกว่า "เจ้าชู้จัง" (อืม...หรือว่าความหล่อกับความเจ้าชู้มันมักมาคู่กันน๊า...)

ยังมีคำว่า จอก  = แก้ว
วี = พัด

ตอนที่ไปแวะตลาดสดลาว เราไม่ได้ซื้ออะไรจากร้านที่ไปยืนๆดู เราสนใจภาษาลาวที่เขียนแปะไว้มากกว่า "ร้านส้มผักแซ่บ มาก น้อย ..." (อ่านไม่ออกอีกต่อไป ยากเกินความสามารถ แต่การใส่เครื่องหมายลูกน้ำ (...) ทำให้ดูดีมีชาติสกุล อิๆ เหมือนจะอ่านออก แต่ละเอาไว้ฐานที่เข้าใจ :)

ย้อนคิดหลังวันครู

ก่อนมาเป็นครู ไม่เคยคิดว่ามันมีหน้าที่อีกเยอะแยะมากมายนอกจากการสอน พอมาเป็นเต็มตัว
 อ้าว เฮ้ย...มันมีโน่นนี่นั่นให้ทำเยอะแฮะ (บางครั้งแอบคิดว่าหากเราไม่ตื่นเต้นกับการทำอะไรใหม่ๆและไม่รับปากช่วยงานเค้าไปทั่ว เราคงมีเวลาทำงานวิจัย หรือไปเรียนต่อนานแล้ว)

บ่อยๆที่มีงานขาจรเข้ามา รู้ตัวอีกที อ๊ะ...รับปากเค้าไป (อีก)แล้ว (ภายใน 3 วิ) ช่างใจง่ายซะไม่มี
 หรือบางครั้งก็เอาตัวเข้าไปทำด้วยความอยากและคันไม้คันมือด้วยคิดว่ามันเป็น "ประสบการณ์ใหม่ๆ"
 (ตาโตๆ วาวๆ หางแอบส่ายดุ๊กดิ๊ก เอ่อ...เราเป็นนกนะไม่ใช่หมา)

เมื่อวันอังคาร( 5 กพ.) พี่ใจ จนท.ภาระกิจงานแนะแนวและอาชีพ โทรมาตอนเย็นบอกว่าบริษัทการบินไทยจะมารับสมัคร air ground พี่ใจฝากให้เราช่วยประชาสัมพันธ์ใ้ห้นิสิตเอกอังกฤษรู้ด้วย

เราเลยเอาไปโพสท์ไว้ในเฟสบุ๊คกลุ่ม
เสียดายที่นิสิตปี 3 ต้องไปดูงานโรงแรมธรรมรินทร์ ตรัง ส่วนปีสี่ยังไม่กลับมาจากการฝึกงาน

เราเลยถือเป็นหน้าที่ที่ต้องไปสังเกตุการซะเอง เก็บข้อมูลเพื่อมาเล่านิสิตต่อได้
 (แอบคิดว่าตัวเองเป็นผู้กระจายข่าว เอ๊ย ผู้สื่อข่าว อิๆ)

โอ๊ะโอ...ไปงานไหนๆเราก็พบว่าเรามักเป็นอาจารย์คนเดียวในหมู่นิสิต (ไม่เห็นจะมีอาจารย์คนอื่นๆมาร่วมฟังเลยอ่ะ เรามองว่ามันเป็นโอกาสดีของนิสิตมากๆที่จะได้ทำงานอย่างที่ฝัน การเป็น air ground สำหรับผู้หญิงถือเป็นการไต่เต้าก่อนไปทำงานบนเครื่องนะเนี่ย แฮ่ม...มันเป็นความฝันของเราสมัยเด็กๆด้วยล่ะ ฮี่ๆ ไม่มีอาชีพไหนที่เราไม่อยากเป็น ไม่ว่าจะเป็นบุรุษไปรษณีย์ บรรณารักษ์ นักเขียน ล่าม ไกด์ ฯ)

กว่าพี่ๆจนท.ผู้รับสมัครและมาแนะแนวงาน จะมาถึงก็เกือบบ่ายสอง พี่ใจเลยให้เราเล่าให้นิสิตฟังฆ่าเวลาเรื่องการสอบโทอิค (Test of Eng. for International Communication) ซึ่งคุณสมบัติข้อนึงคือต้องได้คะแนนไม่น้อยกว่า 500 จาก 990 คะแนน

หลังจาก talk show เรื่องการสอบโทอิคไปประมาณนึงและพูดออกนอกเรื่องไปไกลจนไม่มีอะไรจะพูด บ่ายสองพวกพี่ๆจนท.ซึ่งบินมาจากกทม.ก็เดินทางมาถึง พี่ใจแนะนำให้เรารู้จักและชวนพูดคุย ( เข้าทางเราเลย อิๆ )

เราเล่าให้พี่ๆฟังว่านิสิตเอกอังกฤษสนใจแต่มาไม่ได้ และเรากำลังจะจัดสอบโทอิคในมหาลัย(โดยเราเป็นคนติดต่อศูนย์ที่กทม.ให้มาจัดสอบที่นี่เพื่อให้นิสิตจ่ายในราคา 700 B. เนื่องจากหากนิสิตไปสอบที่มอ.หาดใหญ่จะต้องจ่ายในราคา 1550 B. ในฐานะบุคคลภายนอก แล้วจะต้องจ่ายแพงไปทำไม เราเลยติดต่อกับศูนย์ที่กทม.เอง เราทำมาได้ 2 ครั้งแล้ว ก่อนไปอเมริกา 1 ครั้ง และก็หยุดไปตอนไปที่โน่น มารู้ทีหลังว่านิสิตไม่ได้สอบในปีนั้นเนื่องจากไม่มีอาจารย์ประสานให้ กลับมาเราเลยจัดต่อพร้อมอบรมเตรียมความพร้อมให้นิสิต 4-5 ครั้ง น่าภูมิใจที่นิสิตที่เข้าร่วมอบรมสม่ำเสมอทำคะแนนสูงสุดได้ 720 คะแนน (ทำได้มากกว่าเราตอนสอบครั้งแรกเมื่อสมัยเรียนปัตตานีซะอีก เราได้แค่ 685 คะแนน) ส่วนหลายคนก็ทำคะแนนได้ 500 กว่า)

พี่ๆจนท.บอกว่าปีนี้การบินไทยภูเก็ตรับสมัคร 90 อัตรา โอ้ว...เราตาโต ตื่นเต้นแทนนิสิตที่จะมีโอกาส
มากๆหากพยายาม พี่ๆรับปากเราว่าหากเราหานิสิตที่จะสมัครงานมาได้สัก 20 คน ก็จะมาแนะแนวพร้อมรับสมัครงานให้เมื่อนิสิตทราบผลโทอิค

เข้าทางๆ นายหน้าจัดหางานอย่างเรา อิๆ

เรากลับมารีบเขียนข้อความแปะไว้ใน FB ของเอกอังกฤษ เอ่อ...ยาวมากไม่รู้ว่าจะเรียกข้อความหรือจม.ดี (อิๆ)

----------------------
ประกาศสำหรับนิสิตปี 4 (โดยเฉพาะผู้สอบ TOEIC) บัณฑิตเอกอังกฤษที่อยากเปลี่ยนงาน และนิสิตปี 3 ที่พลาดโอกาสการเข้าฟังและสมัครงาน air ground 

วันนี้ครูเข้าร่วมฟังบริษัทการบินไทยมาแนะแนวและรับสมัครงานค่ะ ได้มีโอกาสคุยกับผู้รับสมัครงานจากการบินไทย และแจ้งพวกพี่ๆเค้าว่าเอกอังกฤษปี 4 ยังไม่กลับมาจากฝึกงานและกำลังจะสอบ TOEIC วันที่ 16 กพ. นี้ รวมทั้งนิสิตปี 3 จำนวนหนึ่งสนใจจะเข้ารับฟังเพื่อเตรียมตัว

พี่ๆจนท.ใจดีมากค่ะ สอบถามว่านิสิตจะได้ผลโทอิคเมื่อไหร่ ถ้าหากนิสิตสนใจจะสมัครงานนี้ พี่ๆจะมาใหม่อีกรอบ หากมีผู้สนใจสมัครประมาณ 30 คน (ครูบอกว่าพวกเราส่วนใหญ่ที่สมัครโทอิคเพราะสนใจจะสอบงานสายการบิน) พี่ๆจะบินมาจากกทม.เพื่อเปิดรับสมัครอีกรอบให้พวกเราโดยเฉพาะค่ะ รับสมัครทั้งหมด 90 อัตรา (ปริญญาตรีทุกสาขา)

คะแนนโทอิคแค่ 500 จาก 990 พวกเราทำได้แน่นอนค่ะ

หากคนใดสนใจให้ลงชื่อได้ที่ข้างล่างนี้นะคะ ครูจะรวบรวมดูว่าถึง 30 คนรึเปล่า (มีนิสิตปี 4 เอกอื่นๆที่สนใจด้วยค่ะ) จะได้นัดวันกับพี่ๆจนท. ครูกะว่าน่าจะเป็นวันอาทิตย์ที่ 24 กพ. ค่ะ (ผลโทอิคจะได้หลังจากสอบประมาณ 3-4 วัน)

ตอนนี้เตรียมความรู้เพื่อสอบไว้เยอะๆนะคะ รวมทั้งบุคลิกภาพ ความมั่นใจในการสอบสัมภาษณ์ และหนังสือรับรองการจบจากมหาวิทยาลัย

สู้ๆ ค่ะ โอกาสเป็นของเราแล้ว พวกเราจะได้ได้ชื่อว่าเป็นเอกอังกฤษรุ่นที่ได้เข้าทำงานการบินไทยมากเป็นประวัติศาสตร์ (โอ้ว!)
---------------------------------

การได้ช่วยทำความฝันของลูกศิษย์ให้เป็นจริง ก็เป็นหน้าที่อย่างหนึ่งที่พึงกระทำ เราคิดแบบนั้น

---------------------------------