ปัจจุบัน ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ ฝนฟ้าก็แปรปรวนจนตามไม่ทัน ปกติเดือนมีนาคมเป็นช่วงหน้าร้อนถึงร้อนมากเพราะใกล้เดือนเมษายน เดือนร้อนที่สุดของไทยเข้ามาทุกที
กลับกลายเป็นว่ามีนาปีนี้ฝนฟ้าคะนอง ลมแรง หนาว ดินถล่ม เกือบพอๆกับปลายปี ที่หนักกว่านั้นคือ 7 จังหวัดในภาคใต้ โดยเฉพาะนครศรีฯ พัทลุง สุราษฎร์ ระบี่ โดนพิษน้ำท่วม เกือบทุกอำเภอในเมืองคอนอยู่ใต้น้ำ
ระดับน้ำสูง 3- 4 เมตร คลื่นลมแรงจนชาวบ้านที่อยู่แถวแหลมตะลุมพุกต้องโยกย้ายเนื่องจากกลัวถูกกระแสน้ำพัดบ้านพัง
บ้านเรือนแถวแหลมตะลุมพุกเคยโดนพัดพังเสียหายและมีผู้เสียชีวิตเกือบ 3,000 คน ในปี 2505
จนเป็นที่มาของหนังเรื่อง “ตะลุมพุก” จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องนี้สร้างปีไหน
เราเพิ่งไปอำเภอปากพนัง นครฯมาเมื่อ 16-18 มี.ค. 54 ที่ผ่านมา นาข้าวแถวนั้นเพิ่งจะเจริญเติบโต ชาวบ้านเพิ่งโดนน้ำท่วมไปเมื่อต้นพย.ปีที่แล้ว ผ่านไปไม่นานมาเจอน้ำท่วมคราวนี้เข้าอีก ยิ่งลำบากหนัก
แม้จะใกล้สงกรานต์ในอีกไม่นาน แต่เราว่าคงไม่ค่อยมีคนคิดจะฉลองสงกรานต์สักเท่าไหร่
เพราะอ่วมจากภัยน้ำท่วม
ช่วงนี้นอกจากเกาะติดข่าวโรงงานนิวเคลียร์และสถานการณ์ฟื้นฟูประเทศญี่ปุ่น เลยต้อง update ตัวเองด้วยการดูข่าวน้ำท่วมภาคใต้และฟังพยากรณ์อากาศ ซึ่งช่วงหลังๆเราว่าเชื่อถือได้มากขึ้น
ภัยธรรมชาติในเดือนมีนาคมมาเกือบทุกรูปแบบ แผ่นดินไหวที่เชียงใหม่ เชียงราย กทม.
น้ำท่วม ดินถล่มที่ 7 จังหวัดภาคใต้ ไฟไหม้ที่นครราชสีมา
มันพร้อมใจกันมาคงจะให้คนได้รู้ว่าถึงเวลาธรรมชาติเอาคืน ตัดต้นไม้กันดีนัก ใช้ธรรมชาติสิ้นเปลืองกันนัก ธรรมชาติเลยออกมาสำแดงเดช
นึกถึงหนัง sci-fi ที่ชอบดูตอนเรียนมหาลัย ไม่ว่าจะเป็น Volcano (อันนี้ภัยจากภูเขาไฟ) Water World ซึ่งเป็นเรื่องที่เมืองบนโลกจมอยู่ใต้น้ำ พระเอกว่ายน้ำได้ยังกะปลา เมื่อมาเจอฝั่งก็ประหลาดใจและไม่ชินกับชีวิตบนบก
เราว่าหนังเกี่ยวกับภัยธรรมชาติพวกนี้เกินจริง แต่เมื่อมาถึงตอนนี้เราว่าคนสร้างเก่งแฮะ เพราะปัจจุบันเรื่องพวกนี้ยังกะ copy มาจากในหนัง
ธรรมชาติ บางครั้งอาจทำรุนแรงกับผู้อยู่อาศัยบนโลกไปบ้าง แต่ก็ยังมีธรรมชาติส่วนหนึ่งที่ยังทำหน้าที่เพิ่มสีสัน สร้างความสวยงามให้กับผู้พบเห็น
เดือนมีนาเป็นหน้าของดอกคูณ/ราชพฤกษ์ หรือลมแล้ง (เป็นชื่อเรียกทางอีสาน) เราชอบชื่อหลังมากเพราะให้ความรู้สึกถึงการเป็นดอกไม้ประจำฤดูแล้ง คนคิดชื่อคิดได้ดีจัง
ต้น ดอกไม้บางต้นที่เราเดินผ่านๆในมหาลัยเห็นแต่ใบเขียวๆเมื่อถึงเดือนมีนาฯเรา กลับเห็นออกดอกสวยงาม บางต้นก็จำชื่อไม่ได้ไปแล้ว เหมือนต้นพลับพลึง ซึ่งเราเคยคิดว่าคงมีแค่สีชมพู เนื่องจากเคยเห็นละครที่พี่เบิร์ดเคยเล่นเมื่อน๊านนานมาแล้วชื่อ “พลับพลึงสีชมพู”
เวลาค้นพบชื่อดอกไม้จากหนังสือเรามักตื่นเต้น เป็นความรู้ใหม่ๆของเรา ซึ่งสักพักก็จะลืม
อิๆ พอเห็นดอกมันทีนึงก็จะคิดหาคำตอบด้วยการไปพลิกๆหาจากหนังสือในห้องสมุดอีกทีนึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น