สวัสดีครับ ผมชื่อนาย ภูวิศ พลรงค์
นิสิตคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ชื่อเล่นโย เพื่อน ชอบเรียน
โยคนหล่อ โยคนหล้าตาดี และมักจะสับสนระหว่างหน้าผม กับ ณเดช มาริโอ เมาเร่อ และ
เณรคำ
การเข้ามาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้
ตอนแรกผมก็ไม่ได้คาดหวังไรมาก
เพียงแค่ขอให้มีที่เรียนและเข้าเรียนสาขาวิชาภาษาอังกฤษที่ผมชอบก็พอแล้ว ผมเลยเลือกสอบตรงมาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยทักษิณ สงขลา
การเรียนที่นี่ในตอนแรก ก็ค่อนข้างกลัวว่าเราจะปรับตัวได้ไหม
แต่พอได้สัมผัสจริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากมายใน ปีที่ 1
เพราะไม่ใช่วิชาเอกล้วน รุ่นพี่บอกว่าให้ตั้งใจเรียนใน ปี 1
เพราะเราจะได้เก็บเกรดไว้เยอะๆ พอเวลาขึ้น ปี 2 เข้าวิชาเอกล้วนๆ เกรดอาจจะลดได้
ผมก็ทำตามที่รุ่นพี่แนะนำ และพอตอนปี 2 3 4 เริ่มเข้าวิชาเอก ก็พยายามประคับประคองเกรดไม่ให้ตกลงมาเยอะ
อยากแนะนำให้น้องๆที่เรียน ไม่ควรที่จะโดดเรียนในวิชาที่ไม่ชอบ เพราะ ถ้าเรายิ่งโดดอาจารย์ก็จะไม่ชอบ
และยิ่งทำให้คะแนนเก็บต่างๆ ยิ่งลดลง แต่ควรที่จะเข้าเรียน และ
พยายามตอบในเวลาตั้งคำถาม ถูกบ้างผิดบ้าง อาจารย์คงไม่ได้เอาไม้มาฟาดหน้าเราเพราะตอบผิด
พอถึงเวลาสอบหรืออะไร ก็เอาพอผ่าน พี่คิดว่าน้องคงไม่ติด F แน่นอนถ้าทำอย่างที่พี่แนะนำนะครับ
พี่จะเน้นเรื่องการแบ่งเวลา คือ
แบ่งเวลาว่าเรียนเราก็เรียน หรือทำการบ้าน
และจะจัดสรรเวลาสำหรับการผ่อนคลายเช่นเล่นเกม ดูหนัง และออกกำลังกาย
การแบ่งเวลาในการเรียนนั้นสำคัญมาก เพราะ จะทำให้เราเป็นคนมีระเบียบ น้องๆ
ส่วนใหญ่มักเห็นพี่และเพื่อนไปเล่นเกม ณ สำนักคอมพิวเตอร์บ่อยๆ อยากจะขอชี้แจงว่า
เวลานั้นพวกพี่ทำการบ้านเสร็จหมดแล้ว จริงจริ๊งงงงงงง
ตอนนี้พี่ทำงานเป็นล่ามและผู้ช่วยครูชาวต่างชาติในโรงเรียนที่จังหวัดภูเก็ต
ซึ่งเป็นการทำงานที่แตกต่างจากที่ตอนที่พี่ฝึกงานมาก เพราะ ตอนฝึกงานพี่ทำงานโรงแรม
งานที่โรงแรมมีความเป็นระเบียบ มีการแบ่งงานการจัดการที่เป๊ะมาก
แต่เมื่อกลับมาทำงานแบบนี้ งานจะเป็นในอีกรูปแบบนึงที่ทุกคนอาจจะมีหน้าที่มากกว่า
1 อย่างเพราะโรงเรียนคงไม่ได้มีเงินเยอะมากมายที่จะจ้างคนมาทำหน้าที่นั้นๆ
มันจึงทำให้เรารู้ว่า
ไม่มีงานไหนดีที่สุด แต่ควรเลือกงานที่เราทำแล้วมีความสุข เมื่อเรามีความสุข มันอาจจะเหนื่อยนะ แต่เราจะไม่ทุกข์กับความเหนื่อยนั้นเลย ในอนาคตพี่ก็อยากที่จะลองงานอื่นต่อไปอีก อาจจะเป็นด้านการท่องเที่ยว เพราะจังหวัดบ้านเกิดพี่เป็นจังหวัดท่องเที่ยวแต่ก็คงเป็นเรื่องของอนาคต
ในการทำงานอย่ากลัวที่จะทำผิดพลาดครับ
จงวิ่งเข้าหามัน มันอาจจะถูกบ้างผิดบ้าง แต่นั้นแหละครับ มันทำให้เราได้เรียนรู้
ได้มีประสบการณ์ คนเราเรียนรู้จากความผิดพลาด มากกว่า การทำถูกครับ
น้องๆคนไหนที่จะไม่รู้ว่าตัวเองชอบงานอะไร ก็ควรลองทำงานนั้นๆดู พี่คิดว่า
เราจะรู้ได้ว่าเราชอบงานอะไรก็คงเกิดจากการลงมือทำ
มากกว่าคิดไปเองว่าเราชอบงานโอเค
เอาง่ายๆ คืออย่ามโนว่าชอบ ให้ลงมือทำจะดีกว่า
และอย่ามองว่ามันเสียเวลา เพราะถ้ามองว่าเราเสียมันก็เสีย แต่ถ้าเรามองว่าเราได้
เราได้ประสบการณ์ครับ
สำหรับผมการเรียนที่นี่ให้อะไรผมหลายๆอย่าง
ทั้งเพื่อนที่ดีและไม่ดี มันทำให้ผมเรียนรู้โลกมากยิ่งขึ้น
การได้ใช้ชีวิตไกลจากครอบครัวทำให้ผมรู้ว่า เราต้องรู้จักบังคับตัวเอง
มีความรับผิดชอบ ทำอะไรก็ควรนึกถึงพ่อ แม่ หรือว่า คนที่อยู่ข้างหลังไว้มากๆ 4
ปีที่ผ่านมามันทำให้พี่โตขึ้นมาก หลังจากนั้นมันคงเป็นการทำงาน
ที่จะทำให้เราโตขึ้น
อยากฝากน้องว่า วิชาต่างๆ
ที่เรียนนั้นมันสามารถเอามาใช้ได้จริงในการทำงาน
เพื่อจะได้เอาความรู้มาใช้ในการทำงานได้มากที่สุด อย่าให้เขาว่าเราได้ว่า “เรียนเอกภาษาอังกฤษได้แค่นี้หรอ” มันคงจะเจ็บปวดน่าดูถ้าได้ยิน
ชีวิตการทำงานกับการเรียนมันต่างกันครับ
มีอุปสรรคอะไรก็อย่าท้อ ยิ้มเข้าไว้ และมองโลกในแง่ดีไว้ สำหรับพี่
การมองโลกในแง่ดีช่วยพี่ได้มากจริงๆ พี่เป็นคนตลก ใจดี หน้าตาดี(?) เพราะพี่เป็นคนมองโลกในแง่ดี ขอให้น้องสู้ๆ
และหวังว่าสิ่งที่พี่ได้พูดไปน้องคงเอาไปปรับใช้ครับการใช้ชีวิตของน้องๆ
ไม่มากก็น้อยครับ จาก ชายที่หน้าตาดีที่สุด(ในโลกส่วนตัว)ของเอกอิ้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น