ความสุขที่โสสะ

"พี่นกไม่ได้มาโสสะนานแล้วนะ" น้องมาศบ่น

เราทำหน้างุนงง เอ๊ะจริงเหรอ อาทิตย์ไหนเราว่างเราก็พยายามจะมาหาน้องๆให้ได้เดือนละ 2 ครั้งเป็นอย่างน้อยนะ

อาทิตย์ก่อน (1-2 มิย.56) เราไปอบรมอาสาสมัครสวนสัตว์
อาทิตย์ก่อนหน้านั้นต้อนรับนิสิตลาว

น้องๆอาจจะเคยชินกับการเห็นหน้าเราช่วงเสาร์/อาทิตย์ เลยคิดเอาว่าไม่ได้เห็นหน้าเรานานรึเปล่า
เรารักความรู้สึกของการมาที่โสสะ และรู้สึกดีกับตัวเองทุกครั้งที่ได้ทำตัวมีประโยชน์ และเห็นน้องๆได้ใช้เวลาเล่นปนเรียนกับเราและนิสิตมหาลัยทักษิณ

มหาลัยเพิ่งเปิดเมื่อ 3/06/56 ทำให้นิสิตส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยจะว่าง เราชักชวนหลายๆคน บางคนติดคิวรับน้อง สอนพิเศษ เรา นา ยะ เลยมากันแค่ 3 คน

ช่วงนี้ที่โสสะรณรงค์ให้น้องๆเรียนพิเศษวันหยุด ทำให้น้องๆที่ขึ้นชั้นประถมต้องไปเรียนพิเศษเลยเหลือน้องๆวัยอนุบาลและเด็กเล็กๆเท่านั้นที่มีเวลามาทำกิจกรรมกับพวกเรา

น้องๆกลุ่มเล็กๆพวกเราก็ไม่เกี่ยง ยิ่งจำนวนน้อย เราจะได้เล่นได้ทั่วถึง


มาคราวนี้เห็นน้องแตงโม หน้าตาแป๋วแหวว โตขึ้นเยอะ แต่ก็ยังไม่ช่างพูด ได้แต่ตามพี่ๆมา รับขนม แล้วก็เดินเล่นอยู่แถวนั้น โตๆไปเราว่าน้องจะเป็นคนน่ารักคนนึงเลยทีเดียว

ส่วนน้องมิ๊น ตอนเด็กๆเข้าประกวดหนูน้อยนพมาศบ่อยๆและมักได้รางวัลติดมือกลับบ้านซะด้วย ตอนนี้เริ่มออกแนวเด็กผู้ชายห้าวหาญ คงเป็นไปตามวัย น้องมิ้นเรียนหนังสือเก่งทั้งเขียนตามคำบอกถูกต้องและคำศัพท์ภาษาอังกฤษก็รู้เยอะ น้องมิ้นโชว์หนังสือนิทาน 2 ภาษาที่ได้รับจากผู้อุปการะซึ่งเพิ่งจะส่งให้เธอให้เราดูด้วย น่ารักจังผู้อุปการะที่ดูแลและใส่ใจเด็กรวมทั้งส่งเสริมการเรียนรู้ของเด็กๆ

น้องเมษ หนุ่มน้อย มักจะมาเล่นกับเราทุกครั้ง ให้ทำอะไรก็ทำ เวลาให้ทำการบ้านเสร็จแล้ว กินแล้วก็จะลากลับไปทำอย่างอื่นต่อ นิสัยน่ารักมาก

น้องสิทธิ ด้วยความที่แต่ละครั้งบางทีเราเล่นกับน้องไม่ทั่วถึง ครั้งนี้มีเวลาอยู่กับน้องสิทธินาน เห็นน้องสิทธิตั้งใจวาดภาพพี่หมีใหญ่และเขียนตามคำบอกตามประสาเด็กป.1 ก็ทำให้เราเอ็นดู

หลังจากไปยืมหนังสือจากห้องสมุดของหมู่บ้านโสสะ เราก็เอามาตั้งๆไว้ที่พื้นลานกิจกรรมให้น้องๆเลือกอ่าน เริ่มด้วยการอ่าน "บิ๊ซซี่กับหมีใหญ่" เรื่องราวของกระต่ายกับหมีใหญ่ที่ช่วยเหลือกัน หมีใหญ่ช่วยพาบิ๊ซซี่ซึ่งหลงทางกลับบ้านอย่างปลอดภัย ระหว่างทางหมีใหญ่มีอาการง่วงนอนเนื่องจากเป็นช่วงจำศีลหน้าหนาว บิ๊ซซี่กลัวว่าหมีใหญ่เมื่อมาส่งตนแล้วจะง่วงหลับไประหว่างทาง เดี๋ยวจะหนาวมาก เลยเอาใบไม้และอุปกรณ์กันหนาวไปห่มให้หมีใหญ่ซึ่งนอนหลับอุตุอยู่กลางป่า

เป็นมิตรภาพระหว่างสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ที่น่ารัก (ช่วงนี้เราเห่อเรียนรู้เรื่องสัตว์ อิๆ หลังจากไปอบรมบ่มความรู้เรื่องสัตว์จากสวนสัตว์สงขลามาหมาดๆ)

เราเล่าให้น้องกฤช ปังปอนด์ ฟังจบไปแล้วก็ถามน้องว่าอยากฟังเรื่องไหนอีก

น้องๆชี้้มาที่เรื่่องเดิม ??

"อะไรนะ ??" ก็เราเพิ่งจะอ่านไปหยกๆเลย ว่าแล้วก็หยิบเรื่องใหม่ "แบ่งปันกันนะ" มาอ่าน(แบบบังคับ)ให้น้องๆฟังดีกว่า จะได้โยงไปสู่การแบ่งขนมกันกินต่อไป เราซื้อโชกี้ โชกี้ (ชอคโกแลตหลอด)มาฝากน้องๆ และได้รับโก๋แก๋รสกุ้ง (อร่อยมาก) มา 3 ลังจากน้องอาร์ ซึ่งเมื่อรู้ว่าเราจะมาหาน้องๆที่นี่ก็สมทบทุนเอาขนมจากบริษัทภรรยามาให้

นา & ยะ คู่หูเอกเทคโนฯปี4 มาร่วมด้วยช่วยกันเล่านิทานให้น้องๆฟังจนเที่ยง พวกเราก็บอกให้น้องๆกลับไปกินข้าว ส่วนพวกเราขอตัวกลับบ้าน 

นามากับเราตั้งแต่ชั้นปี1 และยังมาสม่ำเสมอเมื่อว่าง ความรักเด็กของนาจะทำให้นามีจิตใจอ่อนโยน พร้อมช่วยเหลือคนอื่น และเผื่อแผ่นิสัยอ่อนโยนไปยังน้องๆ

Some people want it to happen, some wish it to happen, others make it happen. 
(บางคนต้องการให้สิ่งดีๆเกิดขึ้น บางคนอธิษฐานให้สิ่งดีๆเกิด แต่บางคนทำให้สิ่งดีๆเกิดขึ้นเอง)
                                                                             --  Anonymous