December Holiday: Review

วันหยุดยาวๆปนสถานการณ์การเมืองที่น่าเบื่อหน่าย นิสิตส่วนใหญ่กลับบ้านตั้งแต่วันพฤ.5-10 ธ.ค.56 ช่วงนี้โรงเรียนและมหาลัยในสงขลาหยุดกันเป็นว่าเล่นและต้องรอฟังข่าวทาง FB กันวันต่อวันว่าจะประกาศหยุดกันเมื่อไหร่

2/12/56 หยุด
6/12/56 หยุด
9/12/56 หยุด

เรียนๆ ทำงานๆ หยุดๆ นิสิตส่วนใหญ่กลับบ้านต่างจังหวัด บางคนที่เลือดการเมืองเข้มข้นก็ไปศาลากลาง ว่ากันว่า "ไปกู้ชาติ" เมื่อวานแม่บอกอย่างตื่นเต้นว่าแม่จะไปศาลากลางกับเค้าบ้าง แถมเอาห่วงคล้องคอลายธงชาติของเราไปด้วย เพื่อความเข้าบรรยากาศ ดูรูปจาก FB ศาลากลางคนเยอะมากๆ นิสิต อาจารย์ บุคลากรมหาลัยทักษิณก็รวมตัวกันตอน 8.30 น.และเดินทาง 6.8 km. เพื่อไปยังศาลากลางด้วยสปิริตแรงกล้า

โอ้ว...ก่อนเที่ยงฟังข่าววิทยุ นายกปู(เปรี้ยว)ประกาศยุบสภาแล้ว ทำให้สถานการณ์ที่กำลังจะถึงขั้นกลียุคสงบลงได้ ดีจัง อย่างน้อยการต่อสู้รวมพลังของคนทั้งประเทศครั้งนี้ก็เป็นสัญญาณที่ดีว่า
รัฐบาลก็ยังกลัวใจประชาชน เสียงข้างมากจากคนทั้งประเทศ

นับเป็นข่าวดีก่อนสิ้นปี ไม่งั้นปีใหม่คงเป็นปีแห่งการจดจำเรื่องราวไม่ดี อะไรแย่ๆทิ้งไปในปีนี้นะประเทศไทย

------------------
เสาร์ 6/12/56

เวลามาเล่นกับน้องๆที่โสสะ เด็กๆมักจะถามว่าจะมาหาพวกเค้าอีกเมื่อไหร่ 

เรามักบอกวันที่แน่นอนและทำตามสัญญาอย่างเคร่งครัด
ปีนี้เป็นปีที่ 8 แล้วที่เรายังไปมาหาสู่น้องๆเดือนละ 2 ครั้ง
เห็นการเจริญเติบโตของเด็กๆในทางที่ดีแล้วดีใจ น้องบางคนเราอ่านหนังสือให้ฟังตั้งแต่ยังอ่านหนังสือไม่ออก ตอนนี้เมื่อน้องอยู่ในวัยที่อ่านออกแล้ว เราหลอกล่อให้น้องอ่านให้ฟัง

เพื่อเป็นการถนอมเสียงของเรา เอ๊ย ม่ายช่าย...

นิสิตมหาลัยทักษิณที่เราสนิทมักถูกชักชวนไปด้วยกันอยู่เนืองๆตามโอกาสวันหยุดอำนวย 

ครั้งนี้มีหมูหวานกับแม่ ซึ่งเป็นคนหาดใหญ่ ร่วมปฎิบัติภาระกิจเล่นกับน้องๆด้วยกัน
ขอบคุณคุณแม่หมูหวานและหมูหวานผู้ใจดีที่ซื้อของเล่น ข้าวสาร ลูกโป่ง และของกินไปฝากน้องๆ

 

น้องๆชอบเล่นกับพี่ๆและดีใจเมื่อมีคนมาเล่นด้วย เมื่อตอนที่รถของแม่หมูหวานจอดตรงลานเด็กเล่น น้องเมษบอกว่ามานั่งรอตรงนี้ตั้งนาน เพราะคิดว่าพี่นกจะมา (ฟังแล้วก็ดีใจและอดสะเทือนใจเล็กๆไม่ได้ น้องๆเล็กๆไม่้ค่อยมีโอกาสไปเที่ยวที่ไหนนอกบ้านมากนักเหมือนเด็กๆที่มีพ่อแม่อยู่ข้างกาย) 

และแม่โสสะ 1 คนยังต้องดูแลลูกถึง 10 คน ! การมาแต่ละครั้งของเราและนิสิตเลยพอจะลดภาระงานของแม่ๆไปได้บ้าง ไม่มากก็น้อย

ดังนั้นกิจกรรมเสาร์-อาทิตย์ของพวกเค้าก็จะไม่มีอะไรมาก เล่นกันเองกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน เมื่อมีคนที่พวกเค้ารู้ว่าจะมาเล่นกับพวกเค้า ให้ความรักกับพวกเค้า เด็กๆก็จะดีใจ เข้ามาคลอเคลีย นั่งตัก ขี่คอ เขียนตามคำบอก เล่านิทาน ปั้นดินน้ำมัน วาดรูป

น้องกวางซึ่งไม่คุยกับเราเลย เพราะยังขี้อาย คราวนี้ก็มานั่งใกล้ๆและเริ่มพูดกับเรา เย้...ดีใจจัง 
ส่วนน้องเมษและมิ๊ว ลายมือสวย เมื่อบอกให้เขียนตามคำบอกก็จะรีบเขียน แต่ไม่ขอเขียนคำที่ตัวเองเขียนไม่ได้ อ้าว...เราต้องบอกว่าเขียนผิดไม่เป็นไร เดี๋ยวแก้ให้ แต่น้องๆกลัวจะไม่ได้คะแนนเต็ม (เป็นอย่างนั้นไป)

บล๊อคไม้จังก้าที่เราซื้อมา 350 B. เริ่มคุ้มแล้ว ไม่ว่าน้องๆวัยไหนก็เล่นได้ แถมเรายังมีเพื่อนเล่นอีกด้วย หากตั้งไว้ที่บ้านเล่นคนเดียวไม่สนุกอ่ะ ต้องหอบหิ้ว(แบบหนักๆ) มาด้วยแล้วก็ต้องหอบกลับ เพราะหากบริจาคหรือฝากไว้ที่นี่ บล๊อคไม้อาจจะไม่ครบชิ้นส่วน (อันนี้มีประสบการณ์จากการซื้อจิ๊กซอว์มาเล่นที่นี่ ตอนนี้ไม่มีอันไหนครบสมประกอบกับการเล่นครั้งใหม่เลย) 

เราบอกให้น้องๆเล่นพลิกแพลงขึ้นโดยใช้มือข้างที่ไม่ถนัดจับ น้องๆหัวเราะคิกคัก แต่ก็ยังพยายามจะใช้มือขวาจับ เราฉลาดกว่า (อิๆ) เลยบอกให้น้องๆลองเขียนตัวหนังสือทั้งมือซ้ายและมือขวา แล้้วเราจะตัดสินใจเองว่ามือข้างไหนที่น้องเขียนไม่ถนัด ด้วยวิธีนี้น้องเลยโกงไม่ได้ (รู้สึกฉลาด ฮ่าๆ) 

ในบรรยากาศทางการเมืองเครียดๆ การได้เล่นกับเด็กน้อยเป็นความเพลิดเพลินเจริญใจของเรามาตลอด 8 ปี

----------------