กิจกรรมทำก่อนเตรียมสอนของวันนี้คือเปิด FB เพื่อดูว่านิสิตหรือเพื่อนคนไหนมาแปะข้อความอะไรไว้บ้าง ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลยเพราะเปิด FB มาเป็นรอบที่ 3-4 ของวันนี้แล้ว อิๆ (แบบว่าไม่ค่อยเสพติดมันอ่ะนะ)
โอ้ว...(ตาโตเท่าไข่ห่าน) ไม่...ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่ามีข้อความจากปอนด์ (ศิษย์ที่ปรึกษา)ส่งมาทักทาย เขียนซะยาวยืด แอบคิดว่ามีอะไรรึเปล่า
อ๊าว!!!
ฝันที่เป็นจริงของช้านนนน...
อีเมลได้ลงในคอลัมน์ 2-Way Communication!
ปอนด์เขียนแปะไว้ใน wall ของเราว่า
-----------------------
ปกติจะซื้อ a day ทุกวันศุกร์ของสิ้นเดือนทุกเดือน เป็นแบบนี้มาเกือบ 2 ปีแล้ว เล่มที่ 147 ปกญี่ปุ่น น่ารักมาก ซื้อมาตั้งเอาไว้ มาเปิดอ่านจริงๆๆ ก็วันจันทร์แล้ว อ่านไปเรื่อยๆๆ พบคอลัมน์ 2-day communication ของทรงกลด ก็อ่าน สดุดตา ตรงที่ เป็นอีเมลล์จาก ดิญะพร/สงขลา เริ่มรู้สึกแปลกๆๆ เลยอ่านข้อความ เลยตกตะลึง เป็นน้ำเสียงของ อ. นกนั่นเอง แล้วเมื่อดูอีเมล์ ของเป็นของ อ. นกจริงๆๆ อีเมลล์ ของ อ. นก คุณทรง
กลดได้ตอบเเล้ว เปรี้ยวจริงๆๆ อ. เรา ......... ครั้งแรกที่อ่าน a day เป็นเพราะ อ. แนะนำ เลย อ่านแบบขาดไม่ได้มานานแล้ว ที่ห้องนอน มี a day เกือบ 60 เล่ม ตระเวนหามาสะสมเรื่อยๆๆ นอกจากนั้น ยังมี หนังสือ สนพ. a book อีกหลายเล่ม ยอมรับว่า เป็นหนังสือ ที่ช่วยปลุกแรงบันดาลใจ กำลังใจ ไอเดียไหม่ๆๆ ที่น่าติดตามมาก ถ้าถามว่า เล่มไหนชอบมากที่สุด เล่มนั้นคงเป็น Bearwish โดย วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ หมีขี้เมา ที่ออกเดินทางเรียนรู้ชีวิตกับ คน อ่านแล้ว รู้สึกได้เลยว่า ชีวิตยังมีอะไรให้เราค้นหา อีกมากมาย กำลังใจเกิดขึ้นได้เสมอ เเม้กระทั่งมาจาก ตุ๊กตาหมีที่ไร้ชีวิต!
-----------------------
ในที่สุดๆๆ (เอามือปิดปาก ประหนึ่งเป็นนางสาวไทยที่ได้รับการประกาศผลว่าได้รับคัดเลือก ;) ชื่อของเราก็ปรากฎในหนังสือเล่มโปรด
นี่ถือเป็นข่าวดีมากๆอีกเรื่องหนึ่งของเราที่ได้ทำตามฝัน อิๆ จริงๆก็แอบลุ้นลึกๆว่าหากเขียนเรื่องสัปดาห์หนังสือ A Day น่าจะเอาอีเมลเราลง(มั้ง) เพราะ
เรื่องมันสด เข้ากับเทศกาล ก่อนเขียนอีเมลไปหาทีมงานอะเดย์ เราสองจิตสองใจว่าจะเขียนไปลงคอลัมน์อะไรระหว่างคอลัมน์ A Day Diary หรือ 2-Way Communication ( 55 ยังกับว่าเขียนไปแล้วจะได้ลงแน่ๆ)
ปอนด์บอกว่าอ่านแล้วรู้เลยว่าเป็นน้ำเสียงของเรา ช่างสมกับที่เป็นครู - ศิษย์กันมาถึง 4 ปี ที่ดีใจอีกอย่างนึงคือปอนด์เลยพลอยติดใจหนังสืออะเดย์ไปด้วยหลังจากที่เราแนะนำให้อ่านเมื่อหลายปีก่อน หนังสือดีๆให้แรงบันดาลใจอย่างอะเดย์ เราคิดว่าคนที่ได้อ่านจะต้องได้แง่คิดกลับไปใช้กับตัวเองแน่ๆ เหมือนที่เราได้ความคิดแง่บวก หรือเรื่องราวดีๆมาเล่าต่อให้ใครต่อใครฟัง
เราจะได้หนังสือ 1 เล่มเป็นของที่ระลึกที่เขียนอีเมลไปหาอะเดย์ อิๆ อันนี้เป็นผลพลอยได้ เพราะจริงๆแล้วเราแค่อยากให้ชื่อเราไปปรากฎอยู่ในหนังสืออะเดย์สักครั้ง จะได้เอาไว้เป็นความภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิต
เมื่อ 10 ปีก่อน (เอ่อ...ฟังแล้วช่างนานมาก) เราเคยเขียนอีเมลไปลงหนังสือ "กุลสตรี" ได้ลงตั้ง 3 ครั้งแน่ะ ทุกครั้งก็มีรางวัลเป็นหนังสือให้ รางวัลใหญ่สุดคือตั๋วที่พักรีสอร์ท เสียดายเราไม่ได้ไปเพราะติดเรียน ป.โท เราคิดเอาเองว่าเราก็มีฝีมือในเรื่องการเขียนเหมือนกันแฮะ เวลาใครต่อใคร(เผลอ)ชมว่าเราเขียนแล้วขำ เราจะมีกำลังใจไปหลายวัน อิๆ กลับมาเขียนบล๊อคตามลูกยุได้อีกหลายเรื่อง 55 ด้วยความขี้เห่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น